Incipit
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Dómine, lábia mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Dómine, lábia mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
Psalmus 3 [0]
3:2 Dómine, quid multiplicáti sunt qui tríbulant me? * multi insúrgunt advérsum me.
3:3 Multi dicunt ánimæ meæ: * Non est salus ipsi in Deo eius.
3:4 Tu autem, Dómine, suscéptor meus es, * glória mea, et exáltans caput meum.
3:5 Voce mea ad Dóminum clamávi: * et exaudívit me de monte sancto suo.
3:6 Ego dormívi, et soporátus sum: * et exsurréxi, quia Dóminus suscépit me.
3:7 Non timébo míllia pópuli circumdántis me: * exsúrge, Dómine, salvum me fac, Deus meus.
3:8 Quóniam tu percussísti omnes adversántes mihi sine causa: * dentes peccatórum contrivísti.
3:9 Dómini est salus: * et super pópulum tuum benedíctio tua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Początek
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Panie, otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Panie, otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 3 [0]
3:2 Panie, przecz się rozmnożyli, co mię trapią? * wiele ich powstają przeciwko mnie.
3:3 Wiele ich mówią duszy mojéj: * Nie ma ten zbawienia w Bogu swoim.
3:4 Ano ty, Panie, jesteś obrońca mój, * chwała moja, i podwyższający głowę moję.
3:5 Głosem moim wołałem do Pana: * i wysłuchał mię z góry świętéj swojéj.
3:6 Jam spał i twardom zasnął: * i wstałem; bo Pan obronił mię.
3:7 Nie będę się bał tysięcy ludu około mnie leżącego: * powstań, Panie, wybaw mię, Boże mój.
3:8 Boś ty pobił wszystkie sprzeciwiające mi się bez przyczyny: * pokruszyłeś zęby grzeszników.
3:9 Pańskie jest wybawienie: * a nad ludem twoim błogosławieństwo twoje.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Invitatorium {Antiphona ex Psalterio secundum tempora}
Ant. Non sit vobis vanum mane súrgere ante lucem: * Quia promísit Dóminus corónam vigilántibus.
Ant. Non sit vobis vanum mane súrgere ante lucem: * Quia promísit Dóminus corónam vigilántibus.
Veníte, exsultémus Dómino, iubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem eius in confessióne, et in psalmis iubilémus ei.
Ant. Non sit vobis vanum mane súrgere ante lucem: * Quia promísit Dóminus corónam vigilántibus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu eius sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Quia promísit Dóminus corónam vigilántibus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus eius (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus eius, et oves páscuæ eius.
Ant. Non sit vobis vanum mane súrgere ante lucem: * Quia promísit Dóminus corónam vigilántibus.
Hódie, si vocem eius audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Quia promísit Dóminus corónam vigilántibus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus iurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Non sit vobis vanum mane súrgere ante lucem: * Quia promísit Dóminus corónam vigilántibus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Quia promísit Dóminus corónam vigilántibus.
Ant. Non sit vobis vanum mane súrgere ante lucem: * Quia promísit Dóminus corónam vigilántibus.
|
Wezwanie {Antyfona z Psałterza według okresu}
Ant. Niech wam nie będzie na marne wstawianie przed światłem * Bo obiecał Pan koronę czuwającym.
Ant. Niech wam nie będzie na marne wstawianie przed światłem * Bo obiecał Pan koronę czuwającym.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Niech wam nie będzie na marne wstawianie przed światłem * Bo obiecał Pan koronę czuwającym.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Bo obiecał Pan koronę czuwającym.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Niech wam nie będzie na marne wstawianie przed światłem * Bo obiecał Pan koronę czuwającym.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Bo obiecał Pan koronę czuwającym.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Niech wam nie będzie na marne wstawianie przed światłem * Bo obiecał Pan koronę czuwającym.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Bo obiecał Pan koronę czuwającym.
Ant. Niech wam nie będzie na marne wstawianie przed światłem * Bo obiecał Pan koronę czuwającym.
|
Hymnus {ex Psalterio secundum tempora}
Ex more docti mýstico
Servémus hoc ieiúnium,
Deno diérum círculo
Ducto quater notíssimo.
Lex et prophétæ prímitus
Hoc prætulérunt, póstmodum
Christus sacrávit, ómnium
Rex atque factor témporum.
Utámur ergo párcius
Verbis, cibis et pótibus,
Somno, iocis, et árctius
Perstémus in custódia.
Vitémus autem péssima,
Quæ súbruunt mentes vagas:
Nullúmque demus cállidi
Hostis locum tyránnidi.
Dicámus omnes cérnui:
Clamémus atque sínguli,
Plorémus ante Iúdicem,
Flectámus iram víndicem,
Nostris malis offéndimus
Tuam, Deus, cleméntiam:
Effúnde nobis désuper,
Remíssor, indulgéntiam.
Meménto quod sumus tui,
Licet cadúci, plásmatis:
Ne des honórem nóminis
Tui, precámur, álteri.
Laxa malum, quod fécimus,
Auge bonum, quod póscimus:
Placére quo tandem tibi
Possímus hic, et pérpetim.
Præsta, beáta Trínitas,
Concéde, simplex Únitas,
Ut fructuósa sint tuis
Ieiuniórum múnera.
Amen.
|
Hymn {z Psałterza według okresu}
Zwyczajem mistycznym pouczeni,
Zachowujmy ten post,
W okresie przebiegającym
Czterokrotnie po dziesięć dni.
Najpierw uprzedzili go Prawo i Prorocy,
Potem uświęcił Chrystus,
Król i Sprawca
Wszystkich czasów.
Używajmy zatem umiarkowaniej
Słów, pokarmów i napojów,
Snu, żartów i ściślej
Trwajmy w czujności.
Unikajmy jednak grzechów,
Które gubią dusze chwiejne,
Nie dawajmy żadnego miejsca
Przemocy wroga przebiegłego.
Przejednajmy gniew karzący,
Płaczmy przed Sędzią,
Wołajmy kornemi usty,
Wszyscy upadłszy:
Złośćmi naszemi, Boże
Obraziliśmy Twoją dobrotliwość:
Wylej na nas z wysokości,
Wybaczający, zmiłowanie.
Pomnij, żeśmy twojem,
Niestałem wprawdzie, stworzeniem:
Nie daj czci imienia twego,
Prosimy, innemu.
Odpuść nieprawośc, którą popełniliśmy,
Przymnóż dobra, o które prosimy,
Abyśmy w końcu jednak mogli
Podobać się Tobie tutaj i na zawsze.
Spraw, błogosławiona Trójco,
dozwól, istotna Jedności:
By obowiązek postu
Był sługom twoim owocny.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Dómine * in virtúte tua lætábitur rex. ‡
Psalmus 20 [1]
20:2 Dómine, in virtúte tua lætábitur rex: * ‡ et super salutáre tuum exsultábit veheménter.
20:3 Desidérium cordis eius tribuísti ei: * et voluntáte labiórum eius non fraudásti eum.
20:4 Quóniam prævenísti eum in benedictiónibus dulcédinis: * posuísti in cápite eius corónam de lápide pretióso.
20:5 Vitam pétiit a te: * et tribuísti ei longitúdinem diérum in sǽculum, et in sǽculum sǽculi.
20:6 Magna est glória eius in salutári tuo: * glóriam et magnum decórem impónes super eum.
20:7 Quóniam dabis eum in benedictiónem in sǽculum sǽculi: * lætificábis eum in gáudio cum vultu tuo.
20:8 Quóniam rex sperat in Dómino: * et in misericórdia Altíssimi non commovébitur.
20:9 Inveniátur manus tua ómnibus inimícis tuis: * déxtera tua invéniat omnes, qui te odérunt.
20:10 Pones eos ut clíbanum ignis in témpore vultus tui: * Dóminus in ira sua conturbábit eos, et devorábit eos ignis.
20:11 Fructum eórum de terra perdes: * et semen eórum a fíliis hóminum.
20:12 Quóniam declinavérunt in te mala: * cogitavérunt consília, quæ non potuérunt stabilíre.
20:13 Quóniam pones eos dorsum: * in relíquiis tuis præparábis vultum eórum.
20:14 Exaltáre, Dómine, in virtúte tua: * cantábimus et psallémus virtútes tuas.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony z Psałterza według okresu}
Nokturn I.
Ant. Panie, * w mocy twojéj rozweseli się król. ‡
Psalm 20 [1]
20:2 Panie, w mocy twojéj rozweseli się król: * ‡ a w zbawieniu twojem rozraduje się wielce.
20:3 Żądanie serca jego dałeś mu: * a w woli ust jego nie omyliłeś go.
20:4 Boś go uprzedził błogosławieństwy słodkości: * włożyłeś na głowę jego koronę z kamienia drogiego.
20:5 Żywota prosił u ciebie: * i dałeś mu przedłużenie dni na wieki, i na wieki wieków.
20:6 Wielka jest chwała jego w zbawieniu twojem: * sławę i wielką ozdobę nań włożysz.
20:7 Albowiem dasz go na błogosławieństwo na wieki wieków: * rozweselisz go w radości obliczem twojem.
20:8 Bo król nadzieję ma w Panu: * a w miłosierdziu Najwyższego nie będzie poruszony.
20:9 Niech znajdą rękę twoję wszyscy nieprzyjaciele twoi: * prawica twa niech najdzie wszystkie, którzy cię w nienawiści mają.
20:10 Położysz je jako piec ognisty czasu twarzy twojéj: * Pan w gniewie swoim zatrwoży je, i pożre je ogień.
20:11 Owoc ich z ziemie wygubisz: * a nasienie ich z synów ludzkich.
20:12 Albowiem obrócili na cię złości: * myślili rady, których utwierdzić nie mogli.
20:13 Albowiem obrócisz je w tył: * w ostatkach twoich przygotujesz twarzy ich.
20:14 Podnieś się, Panie, w mocy twojéj: * będziem śpiewać i wysławiać możności twoje.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 21 [2]
21:2 Deus, Deus meus, réspice in me: quare me dereliquísti? * longe a salúte mea verba delictórum meórum.
21:3 Deus meus, clamábo per diem, et non exáudies: * et nocte, et non ad insipiéntiam mihi.
21:4 Tu autem in sancto hábitas, * laus Israël.
21:5 In te speravérunt patres nostri: * speravérunt, et liberásti eos.
21:6 Ad te clamavérunt, et salvi facti sunt: * in te speravérunt, et non sunt confúsi.
21:7 Ego autem sum vermis, et non homo: * oppróbrium hóminum, et abiéctio plebis.
21:8 Omnes vidéntes me, derisérunt me: * locúti sunt lábiis, et movérunt caput.
21:9 Sperávit in Dómino, erípiat eum: * salvum fáciat eum, quóniam vult eum.
21:10 Quóniam tu es, qui extraxísti me de ventre: * spes mea ab ubéribus matris meæ. In te proiéctus sum ex útero:
21:11 De ventre matris meæ Deus meus es tu, * ne discésseris a me:
21:12 Quóniam tribulátio próxima est: * quóniam non est qui ádiuvet.
21:13 Circumdedérunt me vítuli multi: * tauri pingues obsedérunt me.
21:14 Aperuérunt super me os suum, * sicut leo rápiens et rúgiens.
21:15 Sicut aqua effúsus sum: * et dispérsa sunt ómnia ossa mea.
21:15 Factum est cor meum tamquam cera liquéscens * in médio ventris mei.
21:16 Áruit tamquam testa virtus mea, et lingua mea adhǽsit fáucibus meis: * et in púlverem mortis deduxísti me.
21:17 Quóniam circumdedérunt me canes multi: * concílium malignántium obsédit me.
21:17 Fodérunt manus meas et pedes meos: * dinumeravérunt ómnia ossa mea.
21:18 Ipsi vero consideravérunt et inspexérunt me: * divisérunt sibi vestiménta mea, et super vestem meam misérunt sortem.
21:20 Tu autem, Dómine, ne elongáveris auxílium tuum a me: * ad defensiónem meam cónspice.
21:21 Érue a frámea, Deus, ánimam meam: * et de manu canis únicam meam:
21:22 Salva me ex ore leónis: * et a córnibus unicórnium humilitátem meam.
21:23 Narrábo nomen tuum frátribus meis: * in médio ecclésiæ laudábo te.
21:24 Qui timétis Dóminum, laudáte eum: * univérsum semen Iacob, glorificáte eum.
21:25 Tímeat eum omne semen Israël: * quóniam non sprevit, neque despéxit deprecatiónem páuperis:
21:25 Nec avértit fáciem suam a me: * et cum clamárem ad eum, exaudívit me.
21:26 Apud te laus mea in ecclésia magna: * vota mea reddam in conspéctu timéntium eum.
21:27 Edent páuperes, et saturabúntur: et laudábunt Dóminum qui requírunt eum: * vivent corda eórum in sǽculum sǽculi.
21:28 Reminiscéntur et converténtur ad Dóminum * univérsi fines terræ:
21:28 Et adorábunt in conspéctu eius * univérsæ famíliæ géntium.
21:29 Quóniam Dómini est regnum: * et ipse dominábitur géntium.
21:30 Manducavérunt et adoravérunt omnes pingues terræ: * in conspéctu eius cadent omnes qui descéndunt in terram.
21:31 Et ánima mea illi vivet: * et semen meum sérviet ipsi.
21:32 Annuntiábitur Dómino generátio ventúra: * et annuntiábunt cæli iustítiam eius pópulo qui nascétur, quem fecit Dóminus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dómine in virtúte tua lætábitur rex.
|
Psalm 21 [2]
21:2 Boże, Boże mój, wejrzyj na mię: czemuś mię opuścił? * daleko od zbawienia mego słowa grzechów moich.
21:3 Boże mój, będę wołał we dnie, a nie wysłuchasz: * i w nocy, a nie ku głupstwu mnie.
21:4 A ty mieszkasz w świątnicy, * chwało Izraelska.
21:5 W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi: * nadzieję mieli, i wybawiłeś je.
21:6 Do ciebie wołali, i zbawieni są: * w tobie nadzieję mieli, a nie są zawstydzeni.
21:7 A jam jest robak a nie człowiek: * pośmiewisko ludzkie i wzgarda pospólstwa.
21:8 Wszyscy, którzy mię widzieli, naśmiewali się ze mnie: * mówili usty i kiwali głową.
21:9 Nadzieję miał w Panu, niechaj go wyrwie: * niechaj zbawi, ponieważ chce go.
21:10 Albowiem tyś jest, któryś mię wyciągnął z żywota: * nadziejo moja od piersi matki mojéj. Na cię porzucony jestem:
21:11 Żywota matki mojéj, tyś jest Bogiem moim, * nie odstępuj odemnie:
21:12 Albowiem utrapienie bliskie jest: * bo niemasz, ktoby ratował.
21:13 Obtoczyli mię cielcy mnodzy: * bycy tłuści oblegli mię.
21:14 Otworzyli na mię gębę swą, * jako lew porywający i ryczący.
21:15 Wylanym jest jako woda: * i rozsypały się wszystkie kości moje.
21:15 Stało się serce moje jako wosk topniejący * w pośród żywota mego.
21:16 Wyschła jako skorupa siła moja, a język mój przysechł do podniebienia mego: * i obróciłeś mię w proch śmierci.
21:17 Albowiem obstąpili mię psi mnodzy: * zbór złośników obiegł mię.
21:17 Przebodli ręce moje i nogi moje: * policzyli wszystkie kości moje.
21:18 A oni przypatrowali się i patrzyli na mię: * rozdzielili sobie szaty moje, a o suknią moję los miotali.
21:20 Ale ty, Panie, nie oddalaj odemnie wspomożenia twego: * wejrzyj na obronę moję.
21:21 Wyrwij od miecza, Boże, duszę moję: * a z ręki psiéj jedynaczkę moję:
21:22 Wybaw mię z paszczęki lwiéj: * a od rogów jednorożcowych uniżenie moje.
21:23 Będę opowiadał imię twe braciéj mojéj: * w pośród kościoła będę cię chwalił.
21:24 Co się Pana boicie, chwalcie go: * wszystko nasienie Jakóbowe wysławiajcie go.
21:25 Niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie: * albowiem nie wzgardził, ani odrzucił prośby ubogiego:
21:25 Ani odwrócił oblicza swego odemnie: * a gdym wołał do niego, wysłuchał mię.
21:26 U ciebie chwała moja w kościele wielkim: * śluby moje oddam przed oczyma bojących się jego.
21:27 Będą jedli ubodzy, i najedzą się: i będą chwalić Pana, którzy go szukają: * będą żyć serca ich na wieki wieków.
21:28 Wspomną i nawrócą się do Pana * wszystkie kraje ziemie:
21:28 I będą się kłaniać przed oblicznością jego * wszystkie familie pogańskie.
21:29 Albowiem Pańskie jest królestwo: * i on będzie panował nad pogany.
21:30 Jedli i kłaniali się wszyscy tłuści ziemscy: * przed oblicznością jego będą padać wszyscy, którzy zstępują w ziemię.
21:31 A dusza moja jemu będzie żyła: * i nasienie moje będzie mu służyć.
21:32 Będzie opowiadan Panu rodzaj przyszły: * i będą opowiadać niebiosa sprawiedliwość jego ludowi, który się narodzi, który uczynił Pan.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Panie, w mocy twojéj rozweseli się król.
|
Ant. Dóminus regit me * et nihil mihi déerit: in loco páscuæ ibi me collocávit. ‡
Psalmus 22 [3]
22:1 Dóminus regit me, et nihil mihi déerit: in loco páscuæ ibi me collocávit.
22:2 ‡ Super aquam refectiónis educávit me: * ánimam meam convértit.
22:3 Dedúxit me super sémitas iustítiæ, * propter nomen suum.
22:4 Nam, et si ambulávero in médio umbræ mortis, non timébo mala: * quóniam tu mecum es.
22:4 Virga tua, et báculus tuus: * ipsa me consoláta sunt.
22:5 Parásti in conspéctu meo mensam, * advérsus eos, qui tríbulant me.
22:5 Impinguásti in óleo caput meum: * et calix meus inébrians quam præclárus est!
22:6 Et misericórdia tua subsequétur me * ómnibus diébus vitæ meæ:
22:6 Et ut inhábitem in domo Dómini, * in longitúdinem diérum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Pan mię rządzi, * a ninaczem mi schodzić nie będzie: na miejscu paszy tam mię posadził. ‡
Psalm 22 [3]
22:1 Pan mię rządzi, a ninaczem mi schodzić nie będzie: na miejscu paszy tam mię posadził.
22:2 ‡ Nad wodą posilenia wychował mię: * duszę moję nawrócił.
22:3 Prowadził mię ścieżkami sprawiedliwości, * dla imienia swego.
22:4 Bo choćbym téż chodził w pośród cienia śmierci, nie będę się bał złego: * bowiemeś ty jest zemną.
22:4 Laska twoja, i kij twój: * te mię cieszyły.
22:5 Nagotowałeś przed oczyma memi stół, * na przeciwko tym, którzy mię trapią.
22:5 Utłuściłeś olejkiem głowę moję: * a kielich mój upojający jak kosztowny jest!
22:6 I miłosierdzie twoje pójdzie za mną * po wszystkie dni żywota mojego:
22:6 I abym mieszkał w domu Pańskim, * na przedłużenie dni.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 23 [4]
23:1 Dómini est terra, et plenitúdo eius: * orbis terrárum, et univérsi qui hábitant in eo.
23:2 Quia ipse super mária fundávit eum: * et super flúmina præparávit eum.
23:3 Quis ascéndet in montem Dómini? * aut quis stabit in loco sancto eius?
23:4 Ínnocens mánibus et mundo corde, * qui non accépit in vano ánimam suam, nec iurávit in dolo próximo suo.
23:5 Hic accípiet benedictiónem a Dómino: * et misericórdiam a Deo, salutári suo.
23:6 Hæc est generátio quæréntium eum, * quæréntium fáciem Dei Iacob.
23:7 Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles: * et introíbit Rex glóriæ.
23:8 Quis est iste Rex glóriæ? * Dóminus fortis et potens: Dóminus potens in prǽlio.
23:9 Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles: * et introíbit Rex glóriæ.
23:10 Quis est iste Rex glóriæ? * Dóminus virtútum ipse est Rex glóriæ.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dóminus regit me et nihil mihi déerit: in loco páscuæ ibi me collocávit.
|
Psalm 23 [4]
23:1 Pańska jest ziemia, i napełnienie jéj: * okrąg ziemie, i wszyscy, którzy mieszkają na nim.
23:2 Bo go on nad morzami ugruntował: * i nad rzekami nagotował go.
23:3 Któż wstąpi na górę Pańską? * albo kto będzie stał na świętem miejscu jego?
23:4 Niewinnych rąk a czystego serca, * który nie wziął na marność dusze swojéj, ani przysięgał na zdradzie bliźniemu swemu.
23:5 Ten weźmie błogosławieństwo od Pana: * i miłosierdzie od Boga, zbawiciela swego.
23:6 Ten jest naród szukających go, * szukających oblicza Boga Jakóbowego.
23:7 Podnieście książęta bramy wasze, i podnoście się bramy wieczne: * i wnidzie król chwały.
23:8 Któryż to jest król chwały? * Pan mocny i możny, Pan możny na walce.
23:9 Podnieścież książęta bramy wasze, i podnoście się bramy wieczne: * i wnidzie król chwały.
23:10 Któryż to jest król chwały? * Pan zastępów, tenci jest król chwały.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pan mię rządzi, a ninaczem mi schodzić nie będzie: na miejscu paszy tam mię posadził.
|
Ant. Óculi mei * semper ad Dóminum.
Psalmus 24 [5]
24:1 Ad te, Dómine, levávi ánimam meam: * Deus meus, in te confído, non erubéscam.
24:3 Neque irrídeant me inimíci mei: * étenim univérsi, qui sústinent te, non confundéntur.
24:4 Confundántur omnes iníqua agéntes * supervácue.
24:4 Vias tuas, Dómine, demónstra mihi: * et sémitas tuas édoce me.
24:5 Dírige me in veritáte tua, et doce me: * quia tu es, Deus, salvátor meus, et te sustínui tota die.
24:6 Reminíscere miseratiónum tuárum, Dómine, * et misericordiárum tuárum, quæ a sǽculo sunt.
24:7 Delícta iuventútis meæ, * et ignorántias meas ne memíneris.
24:7 Secúndum misericórdiam tuam meménto mei tu: * propter bonitátem tuam, Dómine.
24:8 Dulcis et rectus Dóminus: * propter hoc legem dabit delinquéntibus in via.
24:9 Díriget mansuétos in iudício: * docébit mites vias suas.
24:10 Univérsæ viæ Dómini, misericórdia et véritas, * requiréntibus testaméntum eius et testimónia eius.
24:11 Propter nomen tuum, Dómine, propitiáberis peccáto meo: * multum est enim.
24:12 Quis est homo qui timet Dóminum? * legem státuit ei in via, quam elégit.
24:13 Ánima eius in bonis demorábitur: * et semen eius hereditábit terram.
24:14 Firmaméntum est Dóminus timéntibus eum: * et testaméntum ipsíus ut manifestétur illis.
24:15 Óculi mei semper ad Dóminum: * quóniam ipse evéllet de láqueo pedes meos.
24:16 Réspice in me, et miserére mei: * quia únicus et pauper sum ego.
24:17 Tribulatiónes cordis mei multiplicátæ sunt: * de necessitátibus meis érue me.
24:18 Vide humilitátem meam, et labórem meum: * et dimítte univérsa delícta mea.
24:19 Réspice inimícos meos quóniam multiplicáti sunt, * et ódio iníquo odérunt me.
24:20 Custódi ánimam meam, et érue me: * non erubéscam quóniam sperávi in te.
24:21 Innocéntes et recti adhæsérunt mihi: * quia sustínui te.
24:22 Líbera, Deus, Israël, * ex ómnibus tribulatiónibus suis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Oczy moje * zawsze ku Panu.
Psalm 24 [5]
24:1 Do ciebie, Panie, podniosłem duszę moję: * Boże mój, w tobie ufam, niech się nie zawstydzę.
24:3 I niech się nie śmieją ze mnie nieprzyjaciele moi: * albowiem wszyscy, którzy cię czekają, nie będą zawstydzeni.
24:4 Niech będą zawstydzeni wszyscy nieprawość czyniący * bez przyczyny.
24:4 Drogi twoje okaż mi, Panie: * a ścieżek twoich naucz mię.
24:5 Prowadź mię w prawdzie twojéj a naucz mię: * boś ty jest Bóg, zbawiciel mój: i ciebiem oczekawał przez wszystek dzień.
24:6 Wspomnij na miłosierdzie twoje, Panie, * i na zmiłowania twoje, które są od wieku.
24:7 Grzechów młodości mojéj, * i niewiadomości moich nie racz pamiętać.
24:7 Według miłosierdzia twego pomnij na mię ty: * dla dobroci twéj, Panie.
24:8 Słodki i prawy Pan: * przetóż da zakon występnym na drodze.
24:9 Poprowadzi ciche w rozsądku: * nauczy skromne dróg swoich.
24:10 Wszystkie drogi Pańskie miłosierdzie i prawda, * szukającym Testamentu jego i świadectw jego.
24:11 Dla imienia twego, Panie, będziesz miłościw grzechowi mojemu: * bo go siła.
24:12 Któryż jest człowiek, co się boi Pana? * zakon ustawił mu na drodze, którą obrał.
24:13 Dusza jego w dobrach przemieszkawać będzie: * a nasienie jego odziedziczy ziemię.
24:14 Podpora jest Pan bojącym się go: * i Testament jego, aby im był oznajmiony.
24:15 Oczy moje zawsze ku Panu: * albowiem on wyrwie z sidła nogi moje.
24:16 Wejrzyjż na mię, a zmiłuj się nademną: * bom ja jest jedyny i ubogi.
24:17 Udręczenia serca mego rozmnożyły się: * wyrwij mię z potrzeb moich.
24:18 Wejrzyj na uniżenie moje i na pracą moję: * a odpuść wszystkie grzechy moje.
24:19 Patrz na nieprzyjacioły moje; boć się rozmnożyli, * a nienawiścią niesprawiedliwą nienawidzieli mię.
24:20 Strzeż dusze mojéj, a wyrwij mię: * niech się nie zawstydzę; bom miał nadzieję w tobie.
24:21 Niewinni i prawi przystali do mnie: * iżem czekał na cię.
24:22 Wybaw, Boże, Izraela * ze wszystkich ucisków jego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 25 [6]
25:1 Iúdica me, Dómine, quóniam ego in innocéntia mea ingréssus sum: * et in Dómino sperans non infirmábor.
25:2 Proba me, Dómine, et tenta me: * ure renes meos et cor meum.
25:3 Quóniam misericórdia tua ante óculos meos est: * et complácui in veritáte tua.
25:4 Non sedi cum concílio vanitátis: * et cum iníqua geréntibus non introíbo.
25:5 Odívi ecclésiam malignántium: * et cum ímpiis non sedébo.
25:6 Lavábo inter innocéntes manus meas: * et circúmdabo altáre tuum, Dómine:
25:7 Ut áudiam vocem laudis, * et enárrem univérsa mirabília tua.
25:8 Dómine, diléxi decórem domus tuæ, * et locum habitatiónis glóriæ tuæ.
25:9 Ne perdas cum ímpiis, Deus, ánimam meam, * et cum viris sánguinum vitam meam:
25:10 In quorum mánibus iniquitátes sunt: * déxtera eórum repléta est munéribus.
25:11 Ego autem in innocéntia mea ingréssus sum: * rédime me, et miserére mei.
25:12 Pes meus stetit in dirécto: * in ecclésiis benedícam te, Dómine.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Óculi mei semper ad Dóminum.
|
Psalm 25 [6]
25:1 Osądź mnie, Panie, ponieważem ja chodził w niewinności mojéj: * a w Panu nadzieję mając, nie osłabieję.
25:2 Próbuj mię, Panie, i doświadcz mię: * wypal nerki moje i serce moje.
25:3 Albowiem miłosierdzie twoje przed oczyma memi jest: * i ukochałem się w prawdzie twojéj.
25:4 Nie siedziałem ze zborem marności: * a z czyniącymi bezprawia wchodzić nie będę.
25:5 Miałem w nienawiści zbór złośliwych: * a z niepobożnymi nie zasiędę.
25:6 Umyję między niewinnymi ręce moje: * i obejdę ołtarz twój, Panie.
25:7 Abych słyszał głos chwały, * a opowiadał wszystkie dziwy twoje.
25:8 Panie, umiłowałem ochędóstwo domu twego, * i miejsce mieszkania chwały twojéj.
25:9 Nie zatracaj z niezbożnymi, Boże, duszy mojéj, * a z mężmi krwawymi żywota mojego.
25:10 U których w ręku są nieprawości: * prawica ich pełna jest podarków.
25:11 A jam chodził w niewinności mojéj: * odkup mię, a zmiłuj się nademną.
25:12 Noga moja stała na drodze prostéj: * w kościelech będę cię chwalił, Panie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Oczy moje zawsze ku Panu.
|
℣. Ipse liberávit me de láqueo venántium.
℟. Et a verbo áspero.
|
℣. On mię wyrwał z sidła łowiących.
℟. I od przykrego słowa.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Iesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Wysłuchaj, Panie Jezu Chryste, modlitw sług swoich, i zmiłuj się nad nami: Który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.
Lectio 1
De libro Exodi
Exod 3:1-6
1 Móyses autem pascébat oves Iethro sóceri sui sacerdótis Mádian; cumque minásset gregem ad interióra desérti, venit ad montem Dei Horeb.
2 Apparuítque ei Dóminus in flamma ignis de médio rubi; et vidébat quod rubus ardéret et non comburerétur.
3 Dixit ergo Móyses: Vadam, et vidébo visiónem hanc magnam, quare non comburátur rubus.
4 Cernens autem Dóminus quod pérgeret ad vidéndum, vocávit eum de médio rubi, et ait: Móyses, Móyses! Qui respóndit: Adsum.
5 At ille: Ne apprópies, inquit, huc: solve calceaméntum de pédibus tuis; locus enim, in quo stas, terra sancta est.
6 Et ait: Ego sum Deus patris tui, Deus Abraham, Deus Isaac, et Deus Iacob. Abscóndit Móyses fáciem suam: non enim audébat aspícere contra Deum.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Locútus est Dóminus ad Móysen, dicens: Descénde in Ægýptum, et dic Pharaóni:
* Ut dimíttat pópulum meum: indurátum est cor Pharaónis: non vult dimíttere pópulum meum, nisi in manu forti.
℣. Clamor filiórum Israël venit ad me, vidíque afflictiónem eórum: sed veni, mittam te ad Pharaónem.
℟. Ut dimíttat pópulum meum: indurátum est cor Pharaónis: non vult dimíttere pópulum meum, nisi in manu forti.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Błogosławieństwem nieustannym niech nas błogosławi Ojciec przedwieczny. Amen.
Lekcja 1
Z Księgi Wyjścia
Wj 3:1-6
1 A Mojżesz pasł owce Jetrowe, świekra swego, kapłana Madyańskiego: a gdy zagnał trzodę w głębokość pustynie, przyszedł do góry Bożéj Horeb.
2 I ukazał mu się Pan w płomieniu ognistym z pośrodku krza: i widział, iż kierz gorzał, a nie zgorzał.
3 I rzekł Mojżesz: Pójdę, a oglądam widzenie to wielkie, czemu nie zgore ten kierz.
4 A widząc Pan, iż szedł patrzyć, zawołał go z pośrodku krza, i rzekł: Mojżeszu, Mojżeszu! Który odpowiedział: Owom ja.
5 A on do niego: Nie przystępuj sam: rozzuj bóty z nóg twoich; miejsce bowiem, na którem stoisz, ziemia święta jest.
6 I rzekł: Jam jest Bóg ojca twego, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka, i Bóg Jakóba. Zakrył Mojżesz oblicze swe; bo nie śmiał patrzyć naprzeciw Bogu.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Pan rzekł do Mojżesza, mówiąc: Idź do Egiptu i powiedz faraonowi,
* Aby wypuścił lud mój. Serce faraona jest uparte: nie chce wypuścić mego ludu, chyba że się go zmusi ręką mocną.
℣. Wołanie synów Izraela doszło do Mnie i ujrzałem ich udręczenie: Ale pójdź, a poślę cię do Pharaona.
℟. Aby wypuścił lud mój. Serce faraona jest uparte: nie chce wypuścić mego ludu, chyba że się go zmusi ręką mocną.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adiuváre dignétur. Amen.
Lectio 2
Exod 3:7-8
7 Cui ait Dóminus: Vidi afflictiónem pópuli mei in Ægýpto, et clamórem eius audívi propter durítiam eórum qui præsunt opéribus:
8 Et sciens dolórem eius, descéndi ut líberem eum de mánibus Ægyptiórum, et edúcam de terra illa in terram bonam et spatiósam, in terram quæ fluit lacte et melle, ad loca Chananǽi, et Hethǽi, et Amorrhǽi, et Pherezǽi, et Hevǽi, et Iebusǽi.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Stetit Móyses coram Pharaóne, et dixit: Hæc dicit Dóminus:
* Dimítte pópulum meum, ut sacríficet mihi in desérto.
℣. Dóminus Deus Hebræórum misit me ad te, dicens.
℟. Dimítte pópulum meum, ut sacríficet mihi in desérto.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Jednorodzony Syn Boży niech raczy nas błogosławić i wspierać. Amen.
Lekcja 2
Wj 3:7-8
7 Któremu rzekł Pan: Widziałem utrapienie ludu mego w Egipcie, i słyszałem krzyk jego dla surowości tych, którzy są przełożeni nad robotami:
8 A widząc boleść jego, zstąpiłem, abych go wyzwolił z rąk Egiptyanów, i wywiódł z ziemie onéj, do ziemie dobréj i przestronéj: do ziemie, która opływa mlekiem i miodem, na miejsce Chananejczyka, i Hetejczyka, i Amorrejczyka, i Pherezejczyka, i Hewejczyka, i Jebuzejczyka.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Stanął Mojżesz przed obliczem faraona i powiedział mu: Tak mówi Pan:
* Wypuść mój lud, aby złożył Mi ofiarę na pustyni.
℣. Pan, Bóg Hebrajczyków, posłał mnie do ciebie, mówiąc:
℟. Wypuść mój lud, aby złożył Mi ofiarę na pustyni.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.
Lectio 3
Exod 3:9-12
9 Clamor ergo filiórum Israël venit ad me: vidíque afflictiónem eórum, qua ab Ægýptiis opprimúntur.
10 Sed veni, et mittam te ad Pharaónem, ut edúcas pópulum meum, fílios Israël de Ægýpto.
11 Dixítque Móyses ad Deum: Quis sum ego, ut vadam ad Pharaónem, et edúcam fílios Israël de Ægýpto?
12 Qui dixit ei: Ego ero tecum: et hoc habébis signum, quod míserim te: Cum edúxeris pópulum de Ægýpto, immolábis Deo super montem istum.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Cantémus Dómino: glorióse enim honorificátus est, equum et ascensórem proiécit in mare:
* Adiútor et protéctor factus est mihi Dóminus in salútem.
℣. Dóminus quasi vir pugnátor, Omnípotens nomen eius.
℟. Adiútor et protéctor factus est mihi Dóminus in salútem.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Łaska Ducha Świętego niech oświeca zmysły i serca nasze. Amen.
Lekcja 3
Wj 3:9-12
9 Krzyk tedy synów Izraelowych przyszedł do mnie, i widziałem ich utrapienie, którem od Egiptyan są uciśnieni.
10 Ale pójdź, a poślę cię do Pharaona, abyś wywiódł lud mój, syny Izraelowe z Egiptu.
11 I rzekł Mojżesz do Boga: Któżem ja jest, abych szedł do Pharaona, a wywiódł syny Izraelowe z Egiptu?
12 Który mu rzekł: Ja będę z tobą: a to będziesz miał na znak, żem cę posłał: Gdy wywiedziesz lud mój z Egiptu, ofiarujesz Bogu na téj górze.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Śpiewajmy Panu, który okrył się sławą, gdy konia i jeźdźca pogrążył w morskiej toni.
* Pan moją pomocą i ochroną, Jemu zawdzięczam moje zbawienie.
℣. Pan jak wojownik potężny, „Wszechmocny” brzmi Jego imię.
℟. Pan moją pomocą i ochroną, Jemu zawdzięczam moje zbawienie.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. In unitáte Sancti Spíritus, benedícat nos Pater et Fílius. Amen.
Lectio 4
Exod 3:13-15
13 Ait Móyses ad Deum: Ecce, ego vadam ad fílios Israël, et dicam eis: Deus patrum vestrórum misit me ad vos. Si díxerint mihi: Quod est nomen eius? quid dicam eis?
14 Dixit Deus ad Móysen: Ego sum qui sum. Ait: Sic dices fíliis Israël: Qui est, misit me ad vos.
15 Dixítque íterum Deus ad Móysen: Hæc dices fíliis Israël: Dóminus Deus patrum vestrórum, Deus Abraham, Deus Isaac, et Deus Iacob, misit me ad vos; hoc nomen mihi est in ætérnum, et hoc memoriále meum in generatiónem et generatiónem.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Audi, Israël, præcépta Dómini, et ea in corde tuo quasi in libro scribe:
* Et dabo tibi terram fluéntem lac et mel.
℣. Obsérva ígitur, et audi vocem meam: et inimícus ero inimícis tuis.
℟. Et dabo tibi terram fluéntem lac et mel.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et dabo tibi terram fluéntem lac et mel.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. W jedności z Duchem Świętym, niech nas błogosławi Ojciec i Syn. Amen.
Lekcja 4
Wj 3:13-15
13 Rzekł Mojżesz do Boga: Oto ja pójdę do synów Izraelowych, i rzekę im: Bóg ojców waszych posłał mię do was. Jeźli mi rzeką: Które jest imię jego? Cóż im powiem?
14 I rzekł Bóg do Mojżesza: Jam jest, którym jest. Rzekł: Tak powiesz synom Izraelowym: Który jest, posłał mię do was.
15 I rzekł zasię Bóg do Mojżesza: To powiesz synom Izraelowym: Pan, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahamów, i Bóg Izaaków, i Bóg Jakóbów posłał mię do was: To jest imię moje na wieki, i to pamiętne moje na rodzaj i rodzaj.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Słuchaj, Izraelu, przykazań Pana i zapisz je w sercu twoim jakby w księdze.
* A dam ci ziemię mlekiem i miodem płynącą.
℣. Bądź więc uważny i słuchaj głosu mego, Ja zaś będę nieprzyjacielem twoich nieprzyjaciół.
℟. A dam ci ziemię mlekiem i miodem płynącą.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. A dam ci ziemię mlekiem i miodem płynącą.
|
Nocturn II.
Ant. Dóminus * defénsor vitæ meæ.
Psalmus 26 [7]
26:1 Dóminus illuminátio mea, et salus mea, * quem timébo?
26:1 Dóminus protéctor vitæ meæ, * a quo trepidábo?
26:2 Dum apprópiant super me nocéntes, * ut edant carnes meas:
26:2 Qui tríbulant me inimíci mei, * ipsi infirmáti sunt, et cecidérunt.
26:3 Si consístant advérsum me castra, * non timébit cor meum.
26:3 Si exsúrgat advérsum me prǽlium, * in hoc ego sperábo.
26:4 Unam pétii a Dómino, hanc requíram, * ut inhábitem in domo Dómini ómnibus diébus vitæ meæ:
26:4 Ut vídeam voluptátem Dómini, * et vísitem templum eius.
26:5 Quóniam abscóndit me in tabernáculo suo: * in die malórum protéxit me in abscóndito tabernáculi sui.
26:6 In petra exaltávit me: * et nunc exaltávit caput meum super inimícos meos.
26:6 Circuívi, et immolávi in tabernáculo eius hóstiam vociferatiónis: * cantábo, et psalmum dicam Dómino.
26:7 Exáudi, Dómine, vocem meam, qua clamávi ad te: * miserére mei, et exáudi me.
26:8 Tibi dixit cor meum, exquisívit te fácies mea: * fáciem tuam, Dómine, requíram.
26:9 Ne avértas fáciem tuam a me: * ne declínes in ira a servo tuo.
26:9 Adiútor meus esto: * ne derelínquas me, neque despícias me, Deus, salutáris meus.
26:10 Quóniam pater meus, et mater mea dereliquérunt me: * Dóminus autem assúmpsit me.
26:11 Legem pone mihi, Dómine, in via tua: * et dírige me in sémitam rectam propter inimícos meos.
26:12 Ne tradíderis me in ánimas tribulántium me: * quóniam insurrexérunt in me testes iníqui, et mentíta est iníquitas sibi.
26:13 Credo vidére bona Dómini * in terra vivéntium.
26:14 Exspécta Dóminum, viríliter age: * et confortétur cor tuum, et sústine Dóminum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Nokturn II.
Ant. Pan * obrońca żywota mego.
Psalm 26 [7]
26:1 Pan oświecenie moje, i zbawienie moje, * kogóż się będę bał?
26:1 Pan obrońca żywota mego, * kogóż się będę lękał?
26:2 Gdy się przybliżają na mię szkódnicy, * aby żarli ciało moje:
26:2 Którzy mię trapią, nieprzyjaciele moi, * sami zemdleli i upadli.
26:3 Choćby stanęły przeciwko mnie wojska, * nie będzie się bało serce moje.
26:3 Choćby powstała przeciwko mnie bitwa, * w tem ja nadzieję pokładać będę.
26:4 O jednę prosiłem Pana, téj szukać będęm, * abych mieszkał w domu Pańskim po wszystkie dni żywota mego:
26:4 Abych patrzył na rozkosz Pańską, * i nawiedzał kościół jego.
26:5 Albowiem skrył mię w przybytku swoim: * we dni złe obronił mię w skrytości przybytku swego.
26:6 Na skale wywyższył mię: * a teraz wywyższył głowę moję nad nieprzyjacioły mymi.
26:6 Obszedłem i ofiarowałem w przybytku jego ofiarę krzykliwą: * będę śpiewał i psalmy grał Panu.
26:7 Wysłuchaj, Panie, głos mój, którym wołam do ciebie: * zmiłuj się nademną, a wysłuchaj mię.
26:8 Tobie rzekło serce moje, szukało cię oblicze moje: * oblicza twego, Panie, szukać będę.
26:9 Nie odwracaj oblicza twego odemnie: * nie odstępuj w gniewie od sługi twego.
26:9 Bądź pomocnikiem moim: * nie opuszczaj mię, ani mię wzgardzaj, Boże, zbawicielu mój.
26:10 Albowiem ojciec mój i matka moja opuścili mię: * ale Pan przyjął mię.
26:11 Zakon mi ustaw, Panie, w drodze twojéj: * i prowadź mię prostą ścieżką dla nieprzyjaciół moich.
26:12 Nie podawaj mię na dusze trapiących mię: * albowiem powstali przeciwko mnie świadkowie fałszywi, i skłamała nieprawość sobie.
26:13 Wierzę, iż oglądam dobra Pańskie * w ziemi żywiących.
26:14 Oczekawaj Pana, mężnie czyń: * i niech się zmocni serce twoje, a czekaj na Pana.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 27 [8]
27:1 Ad te, Dómine, clamábo, Deus meus, ne síleas a me: * nequándo táceas a me, et assimilábor descendéntibus in lacum.
27:2 Exáudi, Dómine, vocem deprecatiónis meæ dum oro ad te: * dum extóllo manus meas ad templum sanctum tuum.
27:3 Ne simul trahas me cum peccatóribus: * et cum operántibus iniquitátem ne perdas me.
27:3 Qui loquúntur pacem cum próximo suo, * mala autem in córdibus eórum.
27:4 Da illis secúndum ópera eórum, * et secúndum nequítiam adinventiónum ipsórum.
27:4 Secúndum ópera mánuum eórum tríbue illis: * redde retributiónem eórum ipsis.
27:5 Quóniam non intellexérunt ópera Dómini, et in ópera mánuum eius * déstrues illos, et non ædificábis eos.
27:6 Benedíctus Dóminus: * quóniam exaudívit vocem deprecatiónis meæ.
27:7 Dóminus adiútor meus, et protéctor meus: * in ipso sperávit cor meum, et adiútus sum.
27:7 Et reflóruit caro mea: * et ex voluntáte mea confitébor ei.
27:8 Dóminus fortitúdo plebis suæ: * et protéctor salvatiónum Christi sui est.
27:9 Salvum fac pópulum tuum, Dómine, et bénedic hereditáti tuæ: * et rege eos, et extólle illos usque in ætérnum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dóminus defénsor vitæ meæ.
|
Psalm 27 [8]
27:1 Do ciebie, Panie, będę wołał, Boże mój, nie milcz przedemną: * abyś kiedy nie milczał przedemną, i stałbym się podobny zstępującym do dołu.
27:2 Wysłuchaj, Panie, głos prośby mojéj, gdy się modlę tobie: * gdy podnoszę ręce swe ku kościołowi twemu świętemu.
27:3 Nie pociągaj mię pospołu z grzeszniki: * i z czyniącymi nieprawość nie zatracaj mię.
27:3 Którzy mówią pokój z bliźnim swoim, * a złość w sercach ich.
27:4 Daj im według uczynków ich, * i według złości wymysłów ich.
27:4 Według spraw ręku ich oddaj im: * oddaj im zapłatę ich.
27:5 Albowiem nie zrozumieli spraw Pańskich, i uczynków rąk jego * zepsujesz je, a nie zbudujesz ich.
27:6 Błogosławiony Pan: * bo wysłuchał głos prośby mojéj.
27:7 Pan pomocnik mój, i obrońca mój: * w nim nadzieję pokładało serce moje, i ratowany jestem.
27:7 I zakwitnęło znowu ciało moje: * a z woli mojéj wyznawać mu będę.
27:8 Pan mocą ludu swego: * i obrońcą zbawienia pomazańca swego.
27:9 Zbaw lud twój, Panie, a błogosław dziedzictwu twojemu: * i rządź je i wywyższaj je aż na wieki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pan obrońca żywota mego.
|
Ant. Adoráte * Dóminum in aula sancta eius.
Psalmus 28 [9]
28:1 Afférte Dómino, fílii Dei: * afférte Dómino fílios aríetum.
28:2 Afférte Dómino glóriam et honórem, afférte Dómino glóriam nómini eius: * adoráte Dóminum in átrio sancto eius.
28:3 Vox Dómini super aquas, Deus maiestátis intónuit: * Dóminus super aquas multas.
28:4 Vox Dómini in virtúte: * vox Dómini in magnificéntia.
28:5 Vox Dómini confringéntis cedros: * et confrínget Dóminus cedros Líbani:
28:6 Et commínuet eas tamquam vítulum Líbani: * et diléctus quemádmodum fílius unicórnium.
28:7 Vox Dómini intercidéntis flammam ignis: * vox Dómini concutiéntis desértum: et commovébit Dóminus desértum Cades.
28:9 Vox Dómini præparántis cervos, et revelábit condénsa: * et in templo eius omnes dicent glóriam.
28:10 Dóminus dilúvium inhabitáre facit: * et sedébit Dóminus Rex in ætérnum.
28:11 Dóminus virtútem pópulo suo dabit: * Dóminus benedícet pópulo suo in pace.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Kłaniajcie się * Panu w sieni świętéj jego.
Psalm 28 [9]
28:1 Przynoście Panu synowie Boży: * przynoście Panu syny baranie.
28:2 Przynoście Panu chwałę i część, przynoście Panu chwałę imieniowi jego: * kłaniajcie się Panu w sieni świętéj jego.
28:3 Głos Pański nad wodami. Bóg majestatu zagrzmiał: * Pan nad wodami wielkiemi.
28:4 Głos Pański w mocy: * głos Pański w wielmożności.
28:5 Głos Pański łamiący cedry: * i połamie Pan cedry Libańskie.
28:6 I podrobi je jako cielę Libańskie: * a umiłowany, jako syn jednorożców.
28:7 Głos Pański rozmiatający płomień ognisty: * głos Pański zatrząsający puszczą: i poruszy Pan pustynią Kades.
28:9 Głos Pański przygotujący łanie, i odkryje gęstwy: * a w kościele jego wszyscy chwałę dadzą.
28:10 Pan czyni, że potop trwa: * a będzie siedział Pan, król na wieki.
28:11 Pan mocy ludowi swemu doda: * Pan błogosławić będzie ludowi swemu w pokoju.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 29 [10]
29:2 Exaltábo te, Dómine, quóniam suscepísti me: * nec delectásti inimícos meos super me.
29:3 Dómine, Deus meus, clamávi ad te, * et sanásti me.
29:4 Dómine, eduxísti ab inférno ánimam meam: * salvásti me a descendéntibus in lacum.
29:5 Psállite Dómino, sancti eius: * et confitémini memóriæ sanctitátis eius.
29:6 Quóniam ira in indignatióne eius: * et vita in voluntáte eius.
29:6 Ad vésperum demorábitur fletus: * et ad matutínum lætítia.
29:7 Ego autem dixi in abundántia mea: * Non movébor in ætérnum.
29:8 Dómine, in voluntáte tua, * præstitísti decóri meo virtútem.
29:8 Avertísti fáciem tuam a me, * et factus sum conturbátus.
29:9 Ad te, Dómine, clamábo: * et ad Deum meum deprecábor.
29:10 Quæ utílitas in sánguine meo, * dum descéndo in corruptiónem?
29:10 Numquid confitébitur tibi pulvis, * aut annuntiábit veritátem tuam?
29:11 Audívit Dóminus, et misértus est mei: * Dóminus factus est adiútor meus.
29:12 Convertísti planctum meum in gáudium mihi: * conscidísti saccum meum, et circumdedísti me lætítia:
29:13 Ut cantet tibi glória mea, et non compúngar: * Dómine, Deus meus, in ætérnum confitébor tibi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Adoráte Dóminum in aula sancta eius.
|
Psalm 29 [10]
29:2 Wywyższać cię będę, Panie, żeś mię przyjął: * a nie dał pociechy nieprzyjaciołom moim nademną.
29:3 Panie, Boże mój, wołałem do ciebie, * i uzdrowiłeś mię.
29:4 Panie, wywiodłeś z piekła duszę moję: * wybawiłeś mię od zstępujących do dołu.
29:5 Śpiewajcie Panu święci jego: * a wyznawajcie pamiątce świątobliwości jego.
29:6 Bo gniew w zapalczywości jego, * a żywot na woli jego.
29:6 Do wieczora i będzie trwał płacz: * a do poranku wesele.
29:7 A jam rzekł w dostatku moim: * Nie będę poruszony na wieki.
29:8 Panie, według woli twojéj, * dałeś moc ozdobie mojéj.
29:8 Odwróciłeś oblicze swe odemnie, * i stałem się zatrwożonym.
29:9 Do ciebie. Panie, wołać będę: * i do Boga mego modlić się będę.
29:10 Cóż za pożytek we krwi mojéj, * gdy zstępuję do skażenia?
29:10 Izali proch wyznawać ci będzie, * albo opowiadać będzie prawdę twoję?
29:11 Usłyszał Pan i zmiłował się nademną: * Pan się stał pomocnikiem moim.
29:12 Odmieniłeś mi płacz mój w wesele: * zdarłeś wór mój, a oblókłeś mię weselem:
29:13 Aby tobie śpiewali, chwało moja, a nie żałowałbym: * Panie, Boże mój, na wieki wyznawać ci będę.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Kłaniajcie się Panu w sieni świętéj jego.
|
Ant. In tua iustítia * líbera me, Dómine.
Psalmus 30 [11]
30:2 In te, Dómine, sperávi, non confúndar in ætérnum: * in iustítia tua líbera me.
30:3 Inclína ad me aurem tuam, * accélera ut éruas me.
30:3 Esto mihi in Deum protectórem, et in domum refúgii: * ut salvum me fácias.
30:4 Quóniam fortitúdo mea, et refúgium meum es tu: * et propter nomen tuum dedúces me, et enútries me.
30:5 Edúces me de láqueo hoc, quem abscondérunt mihi: * quóniam tu es protéctor meus.
30:6 In manus tuas comméndo spíritum meum: * redemísti me, Dómine, Deus veritátis.
30:7 Odísti observántes vanitátes, * supervácue.
30:7 Ego autem in Dómino sperávi: * exsultábo, et lætábor in misericórdia tua.
30:8 Quóniam respexísti humilitátem meam, * salvásti de necessitátibus ánimam meam.
30:9 Nec conclusísti me in mánibus inimíci: * statuísti in loco spatióso pedes meos.
30:10 Miserére mei, Dómine, quóniam tríbulor: * conturbátus est in ira óculus meus, ánima mea, et venter meus:
30:11 Quóniam defécit in dolóre vita mea: * et anni mei in gemítibus.
30:11 Infirmáta est in paupertáte virtus mea: * et ossa mea conturbáta sunt.
30:12 Super omnes inimícos meos factus sum oppróbrium et vicínis meis valde: * et timor notis meis.
30:12 Qui vidébant me, foras fugérunt a me: * oblivióni datus sum, tamquam mórtuus a corde.
30:13 Factus sum tamquam vas pérditum: * quóniam audívi vituperatiónem multórum commorántium in circúitu.
30:14 In eo dum convenírent simul advérsum me, * accípere ánimam meam consiliáti sunt.
30:15 Ego autem in te sperávi, Dómine: * dixi: Deus meus es tu: in mánibus tuis sortes meæ.
30:16 Éripe me de manu inimicórum meórum, * et a persequéntibus me.
30:17 Illústra fáciem tuam super servum tuum, salvum me fac in misericórdia tua: * Dómine, non confúndar, quóniam invocávi te.
30:18 Erubéscant ímpii, et deducántur in inférnum: * muta fiant lábia dolósa.
30:19 Quæ loquúntur advérsus iustum iniquitátem: * in supérbia, et in abusióne.
30:20 Quam magna multitúdo dulcédinis tuæ, Dómine, * quam abscondísti timéntibus te.
30:20 Perfecísti eis, qui sperant in te, * in conspéctu filiórum hóminum.
30:21 Abscóndes eos in abscóndito faciéi tuæ * a conturbatióne hóminum.
30:21 Próteges eos in tabernáculo tuo * a contradictióne linguárum.
30:22 Benedíctus Dóminus: * quóniam mirificávit misericórdiam suam mihi in civitáte muníta.
30:23 Ego autem dixi in excéssu mentis meæ: * Proiéctus sum a fácie oculórum tuórum.
30:23 Ídeo exaudísti vocem oratiónis meæ, * dum clamárem ad te.
30:24 Dilígite Dóminum omnes sancti eius: * quóniam veritátem requíret Dóminus, et retríbuet abundánter faciéntibus supérbiam.
30:25 Viríliter ágite, et confortétur cor vestrum, * omnes, qui sperátis in Dómino.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. W sprawiedliwości twojéj * wybaw mię, Panie.
Psalm 30 [11]
30:2 W tobiem, Panie, nadzieję miał, niech nie będę zawstydzon na wieki: * w sprawiedliwości twojéj wybaw mię.
30:3 Nakłoń ku mnie ucha twego, * pośpiesz się, abyś mię wyrwał.
30:3 Bądź mi Bogiem obrońcą, i domem ucieczki: * abyś mię zbawił.
30:4 Albowiem moc moja, i ucieczka moja jesteś ty: * a dla imienia twego poprowadzisz mię i wychowasz mię.
30:5 Wywiedziesz mię z sidła tego, które mi zakryli: * boś ty jest obrońca mój.
30:6 W ręce twe polecam ducha mego: * odkupiłeś mię, Panie, Boże prawdy.
30:7 Miałeś w nienawiści przestrzegające marności, * nadaremno.
30:7 A jam w Panu nadzieję miał: * będę się weselił i radował w miłosierdziu twojem.
30:8 Albowiemeś wejrzał na uniżenie moje, * wybawiłeś z potrzeb duszę moję.
30:9 Aniś mię zamknął w rękach nieprzyjacielskich: * postawiłeś na miejscu przestronnem nogi moje.
30:10 Zmiłuj się nademną, Panie, bom jest utrapiony: * zatrwożyło się w gniewie oko moje, dusza moja, i wnętrze moje:
30:11 Albowiem ustał w boleści żywot mój: * i lata moje w wzdychaniu.
30:11 Zemdlała w ubóstwie siła moja: * i kości moje strwożone są.
30:12 Nad wszystkie nieprzyjacioły moje stałem się pośmiewiskiem i sąsiadom moim bardzo: * i strachem znajomym moim.
30:12 Którzy mię widzieli, precz odemnie uciekli: * jestem zapomniony z serca jako umarły.
30:13 Stałem się jako naczynie stracone: * Bom słyszał łajanie mnogich, mieszkających w okolicy.
30:14 Wtem, gdy się schodzili społem przeciwko mnie, * odjąć duszę moje namawiali się.
30:15 A jam w tobie nadzieję miał, Panie: * rzekłem: Tyś jest Bogiem moim: w ręku twoich losy moje.
30:16 Wyrwij mię z ręki nieprzyjaciół moich, * i od prześladujących mię.
30:17 Oświeć twarz twoję nad sługą twoim, zbaw mię w miłosierdziu twojem: * Panie, niech nie będę zawstydzon, albowiem wzywałem cię.
30:18 Niech się zawstydzą niezbożnicy, i niech będą prowadzeni do piekła: * niech zaniemieją usta zdradliwe.
30:19 Które mówią nieprawość przeciw sprawiedliwemu: * w pysze i w powieraniu.
30:20 Jakóż wielkie mnóstwo słodkości twéj, Panie, * którąś zakrył bojącym się ciebie.
30:20 Sprawiłeś tym, którzy nadzieję mają w tobie, * przed oblicznością synów ludzkich.
30:21 Zakryjesz je w zakryciu oblicza twego * od zamięszania ludzkiego:
30:21 Zasłonisz je w namiecie twoim * od przeciwieństwa języków.
30:22 Błogosławiony Pan: * że dziwnie okazał miłosierdzie swe nademną w mieście obronnem.
30:23 A jam mówił w zdumieniu umysłu mego: * Jestem odrzucon od obliczności oczu twoich.
30:23 Przetoś wysłuchał głos modlitwy mojéj, * gdym wołał do ciebie.
30:24 Miłujcie Pana wszyscy święci jego: * albowiem Pan będzie szukał prawdy, i odda obficie czyniącym pychę.
30:25 Mężnie czyńcie, a niech się posili serce wasze, * wszyscy, którzy nadzieję macie w Panu.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 31 [12]
31:1 Beáti quorum remíssæ sunt iniquitátes: * et quorum tecta sunt peccáta.
31:2 Beátus vir, cui non imputávit Dóminus peccátum, * nec est in spíritu eius dolus.
31:3 Quóniam tácui, inveteravérunt ossa mea, * dum clamárem tota die.
31:4 Quóniam die ac nocte graváta est super me manus tua: * convérsus sum in ærúmna mea, dum confígitur spina.
31:5 Delíctum meum cógnitum tibi feci: * et iniustítiam meam non abscóndi.
31:5 Dixi: Confitébor advérsum me iniustítiam meam Dómino: * et tu remisísti impietátem peccáti mei.
31:6 Pro hac orábit ad te omnis sanctus, * in témpore opportúno.
31:6 Verúmtamen in dilúvio aquárum multárum, * ad eum non approximábunt.
31:7 Tu es refúgium meum a tribulatióne, quæ circúmdedit me: * exsultátio mea, érue me a circumdántibus me.
31:8 Intelléctum tibi dabo, et ínstruam te in via hac, qua gradiéris: * firmábo super te óculos meos.
31:9 Nolíte fíeri sicut equus et mulus, * quibus non est intelléctus.
31:9 In camo et freno maxíllas eórum constrínge, * qui non appróximant ad te.
31:10 Multa flagélla peccatóris, * sperántem autem in Dómino misericórdia circúmdabit.
31:11 Lætámini in Dómino et exsultáte, iusti, * et gloriámini, omnes recti corde.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. In tua iustítia líbera me, Dómine.
|
Psalm 31 [12]
31:1 Błogosławieni, których odpuszczone są nieprawości: * i których zakryte są grzechy.
31:2 Błogosławiony mąż, któremu Pan nie poczytał grzechu, * ani jest w duchu jego zdrada.
31:3 Iżem milczał, zastarzały się kości moje, * gdym wołał cały dzień.
31:4 Bo we dnie i w nocy ociężała nademną ręka twoja: * nawróciłem się w nędzy mojéj, gdy tkwi ciernie.
31:5 Grzech mój oznajmiłem tobie: * a niesprawiedliwości mojéj nie kryłem.
31:5 Rzekłem: Wyznam przeciwko sobie niesprawiedliwość moję Panu: * a tyś odpuścił niezbożność grzechu mego.
31:6 Dlatego będzie się modlił do ciebie wszelki święty, * czasu pogodnego.
31:6 Wszakże w potopie wód mnogich, * do niego się nie przybliżą.
31:7 Tyś jest ucieczka moja od utrapienia, które mię ogarnęło: * radości moja, wyrwij mię od tych, którzy mię oblegli.
31:8 Dam tobie rozum, i nauczę cię na drodze téj, którą pójdziesz: * umocnię nad tobą oczy moje.
31:9 Nie bądźcież jako koń i muł, * którzy nie mają rozumu.
31:9 Uzdą i wędzidłem ściśnij czeluści tych, * którzy się nie przybliżają do ciebie.
31:10 Siła biczów na grzesznika, * a mającego nadzieję w Panu miłosierdzie ogarnie.
31:11 Weselcie się w Panu i radujcie się sprawiedliwi, * a chlubcie się wszyscy prawego serca.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. W sprawiedliwości twojéj wybaw mię, Panie.
|
℣. Scápulis suis obumbrábit tibi.
℟. Et sub pennis eius sperábis.
|
℣. Plecami swemi okryje cię.
℟. A pod skrzydłami jego nadzieję mieć będziesz.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádiuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Niech nas wpiera dobroć i miłosierdzie tego, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.
Lectio 5
Sermo sancti Basílii Magni
Homilia 1 de ieiúnio, ante med.
Móysen per ieiunium nóvimus in montem ascendísse: neque enim áliter ausus esset vérticem fumántem adire, atque in calíginem íngredi, nisi ieiúnio munítus. Per ieiunium mandáta digito Dei in tábulis conscripta suscépit. Item supra montem ieiunium legis latæ conciliator fuit: inférius vero, gula ad idololatríam pópulum dedúxit, ac contaminávit. Sedit, inquit, pópulus manducare et bíbere, et surrexérunt lúdere. Quadragínta diérum labórem ac perseverantiam, Dei servo continuo ieiunante ac orante, una tantum pópuli ebríetas cassam irritamque réddidit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. In mare viæ tuæ, et sémitæ tuæ in aquis multis:
* Deduxísti sicut oves pópulum tuum in manu Móysi et Aaron.
℣. Transtulísti illos per mare Rubrum, et transvexísti eos per aquam nímiam.
℟. Deduxísti sicut oves pópulum tuum in manu Móysi et Aaron.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Bóg Ojciec wszechmogący niech będzie nam przychylny i łaskawy. Amen.
Lekcja 5
From the Sermons of St. Basil the Great, Archbishop (of Caesarea-in-Pontus.)
1st on Fasting
We know that it was with and by fasting that Moses went up into the Mount, for he had not dared to go up to that smoking summit, nor to have entered that darkness, except he had been made strong by a Fast. It was with fasting that he received the commandments, written by the finger of God upon tables of stone. Upon the mountain, that Fast made interest with Him Whose law was given unto it; but, below, gluttony was leading the people to the worship of idols and polluting them. It is written The people sat down to eat and to drink, and rose up to play. Ex. xxxii. 6. That one fit of drunken frenzy, on the part of the people, made void and of none effect all the toil and patience of the forty days, during the which the servant of God had fasted and prayed unceasingly.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Twoje drogi wiodły przez morze, Twoje ścieżki przez wody wielkie.
* Wiodłeś Twój lud jak owce ręką Mojżesza i Aarona.
℣. Przeprawiłeś ich przez Morze Czerwone, przeprowadziłeś ich przez wody mnogie.
℟. Wiodłeś Twój lud jak owce ręką Mojżesza i Aarona.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.
Lectio 6
Quas enim tabulas Dei dígito conscriptas ieiunium accepit, has ebríetas contrívit: Prophéta sanctíssimo indignum existimante, vinoléntum pópulum a Deo legem accípere. Uno témporis momento ob gulam pópulus ille per maxima prodígia Dei cultum edoctus, in Ægyptíacam idololatríam turpíssime devolutus est. Ex quo si utrumque simul cónferas, vidére licet, ieiunium ad Deum ducere, delicias vero salútem pérdere.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Qui persequebántur pópulum tuum, Dómine, demersísti eos in profúndum:
* Et in colúmna nubis ductor eórum fuísti.
℣. Deduxísti sicut oves pópulum tuum in manu Móysi et Aaron.
℟. Et in colúmna nubis ductor eórum fuísti.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Chrystus obdarzy nas radością życia wiecznego. Amen.
Lekcja 6
To the Fast had been given those tables of stone written on with the finger of God; the Feast's work was to break them, by the hand of the most holy prophet, who deemed a nation of drunkards a nation unmeet to receive law from God. In a moment of time, that people, who had by great wonders been taught to worship God, were, by gluttony, dropped back into the cesspool of Egyptian idolatry. The which things if thou wilt consider, thou shalt see that the tendency of fasting is to God-ward, and that that of feasting is to hell-ward.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Prześladowców ludu twego, pogrążyłeś, Panie, w głębinach morza
* Prowadziłeś ich w słupie obłoku.
℣. Wiodłeś Twój lud jak owce ręką Mojżesza i Aarona.
℟. Prowadziłeś ich w słupie obłoku.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.
Lectio 7
Quid Esau inquinávit, servumque fratris réddidit? nonne esca una, propter quam primogenita vendidit? Samuelem vero nonne per ieiunium orátio largíta est matri? Quid fortíssimum Samsónem inexpugnábilem réddidit? nonne ieiunium, cum quo in matris ventre concéptus est? Ieiunium concépit, ieiunium nutrívit, ieiunium virum effécit. Quod sane Angelus matri præcepit, monens quæcúmque ex vite procéderent, ne attíngeret, non vinum, non síceram bíberet. Ieiunium prophétas génuit, poténtes confírmat atque róborat.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Móyses fámulus Dei ieiunávit quadragínta diébus et quadragínta nóctibus:
* Ut legem Dómini mererétur accípere.
℣. Ascéndens Móyses in montem Sínai ad Dóminum, fuit ibi quadragínta diébus et quadragínta nóctibus.
℟. Ut legem Dómini mererétur accípere.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Bóg wznieci w sercach naszych ogień swojej miłości. Amen.
Lekcja 7
What was it that degraded Esau, and made him a slave to his brother? Was it not that one dish of pottage for which he sold his birthright? Gen. xxv. 29-34. Was it not prayer when joined to fasting that gave Samuel to his mother? 1 Kings (Sam. i. 7, 19.) What made the mighty Samson invincible? Was it not the fast during the which he was conceived in his mother's womb? The fast it was which made him to be conceived; the fast, which fed him; the fast, which made a man of him, even as the Angel of the Lord commanded his mother, saying: She may not eat of anything that cometh of the vine, neither let her drink wine or strong drink. Judges xiii. 14. Fasting is the mother of prophets, the strength and stay of mighty men.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Mojżesz, sługa Boży, pościł przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy,
* Aby stać się godnym przyjąć Prawo Boże.
℣. Kiedy Mojżesz wszedł na górę Synaj do Pana, przebywał tam czterdzieści dni i czterdzieści nocy.
℟. Aby stać się godnym przyjąć Prawo Boże.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. A cunctis vítiis et peccátis absólvat nos virtus sanctæ Trinitátis. Amen.
Lectio 8
Ieiunium legislatóres sapiéntes facit: ánimæ optima custódia, corporis socius securus, fortibus viris muniméntum et arma, athlétis et certántibus exercitátio. Hoc præterea tentatiónes propulsat, ad pietátem armat, cum sobrietáte hábitat, temperantiæ ópifex est: in bellis fortitúdinem affert, in pace quietem docet: nazaræum sanctificat, sacerdotem pérficit: neque enim fas est sine ieiúnio sacrifícium attíngere, non solum in mystica nunc et vera Dei adoratióne, sed nec in illa, in qua sacrifícium secúndum legem in figura offerebátur. Ieiunium Elíam magnæ visiónis spectatórem fecit: quadragínta namque diérum ieiúnio cum ánimam purgasset, in spelúnca meruit, quantum fas est homini, Deum vidére. Móyses íterum legem accípiens, íterum ieiunia secutus est. Ninivítæ, nisi cum illis et bruta ieiunassent, ruínæ minas nequáquam evasissent. In desérto autem quorúmnam membra cecidérunt? nonne illórum, qui carnes appetivére?
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Vos, qui transitúri estis Iordánem, ædificáte altáre Dómino
* De lapídibus, quos ferrum non tétigit: et offérte super illud holocáusta, et hóstias pacíficas Deo vestro.
℣. Cumque intravéritis terram, quam Dóminus datúrus est vobis, ædificáte ibi altáre Dómino.
℟. De lapídibus, quos ferrum non tétigit: et offérte super illud holocáusta, et hóstias pacíficas Deo vestro.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. De lapídibus, quos ferrum non tétigit: et offérte super illud holocáusta, et hóstias pacíficas Deo vestro.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Z wszelkich występków i grzechów, niech nas rozgrzeszy moc Trójcy. Amen.
Lekcja 8
It is fasting which giveth wisdom to lawgivers; fasting which is the trustiest keeper of the soul, and the safest companion for the body. It is fasting which is strength and armour to mighty men; fasting which maketh supple them which run and which wrestle. It is fasting which maketh a man strong to strive against temptation, and which is to godliness as a fenced city; even fasting, whose fellow is soberness, and her work temperance. It is fasting which maketh men to I wax valiant in fight; fasting which teacheth to rest in time of peace. Fasting maketh a Nazarite to be holy, and a priest perfect. Without a fast it is unlawful to touch the Sacrifice, not only in that mystic and true worship of God which now is, but also according to the law, in those sacrifices which were offered of old time as figures of the true. It was fasting which opened the eyes of Elias to look upon the visions of God, even as it is written, that when he had fasted forty days and forty nights he was in the mount of God, even Horeb, and he was made able, so far as man may be made able, to see God. 3 Kings xix. seq. Even so also was Moses in that Mount forty days and forty nights, fasting, at what time he again received the Law. Ex. xxxiv. 28. Unless the Ninevites had fasted, both man and beast, herd and flock, they had not escaped from the ruin that hung over them. Jonah iii. 710. In the wilderness fell some and who were they? Yea, they were such as lusted after flesh meat. Num. xi. 33.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Wy, którzy przejdziecie Jordan, zbudujcie ołtarz ku czci Pana
* Z kamieni, których nie obrabiało żelazo. Złożycie na nim ofiary całopalne i ofiary pokojowe ku czci Boga waszego.
℣. Kiedy wkroczycie do ziemi, którą Pan wam da, zbudujcie tam ołtarz ku czci Pana.
℟. Z kamieni, których nie obrabiało żelazo. Złożycie na nim ofiary całopalne i ofiary pokojowe ku czci Boga waszego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Z kamieni, których nie obrabiało żelazo. Złożycie na nim ofiary całopalne i ofiary pokojowe ku czci Boga waszego.
|
Nocturn III.
Ant. Satiávit Dóminus quinque míllia hóminum de quinque pánibus et duóbus píscibus.
Canticum Ieremiæ [13]
Ier 14:17-21
14:17 Dedúcant óculi mei lácrymam per noctem et diem, * et non táceant,
14:17 Quóniam contritióne magna contríta est virgo fília pópuli mei, * plaga péssima veheménter.
14:18 Si egréssus fúero ad agros, ecce occísi gládio: * et si introíero in civitátem, ecce attenuáti fame.
14:18 Prophéta quoque et sacérdos abiérunt in terram * quam ignorábant.
14:19 Numquid proíciens abiecísti Iudam? * aut Sion abomináta est ánima tua?
14:19 Quare ergo percussísti nos, * ita ut nulla sit sánitas?
14:19 Exspectávimus pacem, et non est bonum: * et tempus curatiónis, et ecce turbátio.
14:20 Cognóvimus Dómine impietátes nostras, * iniquitátes patrum nostrórum, quia peccávimus tibi.
14:21 Ne des nos in oppróbrium, propter nomen tuum, * neque fácias nobis contuméliam sólii glóriæ tuæ:
14:21 Recordáre, * ne írritum fácias fœdus tuum nobíscum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Nokturn III.
Ant. Nakarmił Pan pięć tysięcy mężczyzn, pięcioma chlebami i dwoma rybami.
Kantyk Jeremiasza [13]
Jer 14:17-21
14:17 Niech oczy moje wypuszczają łzy we dnie i w nocy, * a niech nie milczą;
14:17 Bo skruszeniem wielkiem skruszona jest dziewica, córka ludu mego, * raną bardzo bolesną.
14:18 Jeźli wynidę w pole, oto pobici mieczem: * a jeźli wnidę do miasta, oto zmorzeni głodem.
14:18 Prorok téż i kapłan zaszli do ziemie, * któréj nie znali.
14:19 Izali odrzucając odrzuciłeś Judę? * albo Syonem brzydziła się dusza twoja?
14:19 Czemużeś nas ubił tak, * iż niemasz żadnego lekarstwa?
14:19 Czekaliśmy pokoju, ale niemasz dobra, * i czasu uleczenia, alić oto trwoga.
14:20 Uznaliśmy, Panie, niezbożności nasze, * nieprawości ojców naszych, żeśmy zgrzeszyli tobie.
14:21 Nie daj nas na zelżywość dla imienia twego, * a nie czyń nam zelżywości, stolicy chwały twojéj:
14:21 Wspomnij, * nie targaj przymierza twego z nami.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Canticum [14]
Thren. 5:1-7,15-17,19-21
5:1 Recordáre Dómine quid accíderit nobis: * intuére et réspice oppróbrium nostrum.
5:2 Heréditas nostra versa est ad aliénos, * domus nostræ ad extráneos.
5:3 Pupílli facti sumus absque patre, * matres nostræ quasi víduæ.
5:4 Aquam nostram pecúnia bíbimus: * ligna nostra prétio comparávimus.
5:5 Cervícibus nostris minabámur, * lassis non dabátur réquies.
5:6 Ægýpto dédimus manum et Assýriis, * ut saturarémur pane.
5:7 Patres nostri peccavérunt, et non sunt: * et nos iniquitátes eórum portávimus.
5:15 Defécit gáudium cordis nostri: * versus est in luctum chorus noster.
5:16 Cécidit coróna cápitis nostri: * væ nobis, quia peccávimus.
5:17 Proptérea mœstum factum est cor nostrum: * ídeo contenebráti sunt óculi nostri.
5:19 Tu autem Dómine in ætérnum permanébis, * sólium tuum in generatiónem et generatiónem.
5:20 Quare in perpétuum obliviscéris nostri, * derelínques nos in longitúdine diérum?
5:21 Convérte nos Dómine ad te, et convertémur: * ínnova dies nostros, sicut a princípio.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Canticum ejusdem [14]
Lam 5:1-7,15-17,19-21
5:1 Wspomnij Panie, co się nam przydało, * wejrzyj a obacz zelżywość naszę.
5:2 Dziedzictwo nasze obróciło się do cudzych, * domy nasze do obcych.
5:3 Sierotami zostaliśmy bez ojca, * matki nasze jako wdowy.
5:4 Wodę nasze piliśmy za pieniądze, * drwa nasze za pieniądze kupowaliśmy.
5:5 Za szyje nasze gnano nas, * spracowanym nie dano odpoczynku.
5:6 Egiptowi daliśmy rękę i Assyryanom, * żebyśmy się najedli chleba.
5:7 Ojcowie nasi zgrzeszyli, a niemasz ich, * a myśmy nieprawości ich nosili.
5:15 Ustało wesele serca naszego, * odmienił się w żałobę taniec nasz.
5:16 Spadł wieniec głowy naszéj, * biada nam, żeśmy zgrzeszyli!
5:17 Dlatego stało się smętne serce nasze, * dlatego zaćmiły się oczy nasze.
5:19 A ty Panie, na wieki trwać będziesz, * stolica twoja do narodu i narodu.
5:20 Czemu nas na wieki zapominasz? * opuszczasz nas na długość dni?
5:21 Nawróć nas, Panie, ku sobie, a nawrócimy się, * odnów dni nasze jako z pierwu.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Canticum Ezechielis [15]
Ez 36:24-28
36:24 Tollam quippe vos de géntibus, et congregábo vos de univérsis terris, * et addúcam vos in terram vestram.
36:25 Et effúndam super vos aquam mundam, et mundabímini ab ómnibus inquinaméntis vestris, * et ab univérsis idólis vestris mundábo vos.
36:26 Et dabo vobis cor novum, * et spíritum novum ponam in médio vestri:
36:26 Et áuferam cor lapídeum de carne vestra, * et dabo vobis cor cárneum.
36:27 Et spíritum meum ponam in médio vestri: * et fáciam ut in præcéptis meis ambulétis, et iudícia mea custodiátis et operémini.
36:28 Et habitábitis in terra quam dedi pátribus vestris: * et éritis mihi in pópulum, et ego ero vobis in Deum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Satiávit Dóminus quinque míllia hóminum de quinque pánibus et duóbus píscibus.
|
Kantyk Ezechiela [15]
Ez 36:24-28
36:24 Bo zabiorę was z narodów i zgromadzę was ze wszystkich ziem * i przywiodę was do ziemie waszéj.
36:25 I wyleję na was wodę czystą, i będziecie oczyszczeni od wszech nieczystot waszych, * i od wszech bałwanów waszych oczyszczę was.
36:26 I dam wam serce nowe * i ducha nowego położę wpośród was,
36:26 A wyjmę serce kamienne z ciała waszego * i dam wam serce mięsne.
36:27 A Ducha mego położę w pośrodku was, * a uczynię, żebyście w przykazaniach moich chodzili i sądów moich strzegli i czynili.
36:28 I będziecie mieszkać w ziemi, którąm dał ojcom waszym, * i będziecie mi ludem, a Ja wam będę Bogiem.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Nakarmił Pan pięć tysięcy mężczyzn, pięcioma chlebami i dwoma rybami.
|
℣. Scuto circúmdabit te véritas eius.
℟. Non timébis a timóre noctúrno.
|
℣. Tarczą ogarnie cię prawda jego.
℟. Nie ulękniesz się od strachu nocnego.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.
Lectio 9
Léctio sancti Evangélii secúndum Ioánnem
Ioannes 6:1-15
In illo témpore: Abiit Iesus trans mare Galilǽæ, quod est Tiberíadis: et sequebátur eum multitúdo magna, quia vidébant signa, quæ faciébat super his qui infirmabántur. Et réliqua.
Homilía sancti Augustíni Epíscopi
Tract. 24 in Ioannem
Mirácula, quæ fecit Dóminus noster Iesus Christus, sunt quidem divína ópera, et ad intellegéndum Deum de visibílibus ádmonent humánam méntem. Quia enim ille non est talis substántia, quæ vidéri óculis possit; et mirácula eius, quibus totum mundum regit, universámque creatúram adminístrat, assiduitáte viluérunt, ita ut pene nemo dignétur atténdere ópera Dei mira et stupénda in quólibet séminis grano: secúndum ipsam suam misericórdiam, servávit sibi quædam, quæ fáceret opportúno témpore præter usitátum cursum ordinémque natúræ; ut non maióra, sed insólita vidéndo stupérent, quibus cotidiána vilúerant.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Spléndida facta est fácies Móysi, dum respíceret in eum Dóminus:
* Vidéntes senióres claritátem vultus eius, admirántes timuérunt valde.
℣. Cumque descendísset de monte Sínai, portábat duas tábulas testimónii, ignórans quod cornúta esset fácies eius ex consórtio sermónis Dei.
℟. Vidéntes senióres claritátem vultus eius, admirántes timuérunt valde.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Czytanie Ewangelii niech będzie nam zbawieniem i obroną. Amen.
Lekcja 9
Czytanie Ewangelii świętej według Jana
J 6:1-15
Onego czasu: Oddalił się Jezus za Morze Galilejskie, czyli Tyberiadzkie. I szła za Nim rzesza wielka, bo widzieli cuda, które czynił nad chorymi. I tak dalej.
Homilia świętego Augustyna, Biskupa
Traktat 24. na Ewangelię wg św. Jana
Cuda, które zdziałał Pan nasz Jezus Chrystus, są niezawodnie Boskimi dziełami napominającymi ludzkiego ducha, aby z rzeczy widzialnych poznawał Boga. Nie jest On taką istotą, aby oczami mógł być widziany. Cuda Jego, którymi rządzi światem całym i całym stworzeniem kieruje, ponieważ są ciągłe, nie są cenione, tak iż prawie nikt nie uznaje przedziwnych i zdumiewających dzieł Boga objawiających się w jakimś ziarnku. Toteż Pan w swoim miłosierdziu zachował coś sobie, aby to uczynić w stosownym czasie poza zwykłym biegiem i porządkiem natury, nie żeby to było większe, lecz jako niezwykłe, aby zdumiewało tych, na których codzienne cuda nie robią wrażenia.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Jaśniała twarz Mojżesza, gdy Pan spoglądał na niego.
* Starsi ludu, widząc blask jego oblicza, zlękli się bardzo z podziwu.
℣. Gdy zstępował z góry Synaj, niósł dwie tablice Świadectwa, nie wiedząc, że twarz jego promieniała od uczestnictwa w rozmowie z Panem.
℟. Starsi ludu, widząc blask jego oblicza, zlękli się bardzo z podziwu.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ille nos benedícat, qui sine fine vivit et regnat. Amen.
Lectio 10
Maius enim miraculum est gubernátio totius mundi, quam saturátio quinque millium hóminum de quinque pánibus. Et tamen hoc nemo mirátur: illud mirántur hómines, non quia maius est, sed quia rárum est. Quis enim et nunc pascit univérsum mundum, nisi ille, qui de paucis granis ségetes creat?
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Ecce mitto Angelum meum, qui præcédat te, et custódiat semper:
* Obsérva et audi vocem meam, et inimícus ero inimícis tuis, et affligéntes te afflígam: et præcédet te Angelus meus.
℣. Israël, si me audíeris, non erit in te deus recens, neque adorábis deum aliénum: ego enim Dóminus.
℟. Obsérva et audi vocem meam, et inimícus ero inimícis tuis, et affligéntes te afflígam: et præcédet te Angelus meus.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech nas błogosławi ten, który bez końca żyje i króluje. Amen.
Lekcja 10
Or it is a greater miracle to govern the whole universe, than to satisfy five thousand men with five loaves of bread; and yet no man marvelleth at it. At the feeding of the five thousand, men marvel, not because it is a greater miracle than the other, but because it is rarer. For Who is He Who now feedeth the whole world, but He Who, from a little grain that is sown, maketh the fulness of the harvest?
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Oto Ja posyłam Anioła mego, aby cię poprzedzał i strzegł zawsze.
* Bądź uważny i słuchaj mego głosu, a będę nieprzyjacielem twoich nieprzyjaciół i będę prześladować twoich prześladowców. Mój Anioł pójdzie przed tobą.
℣. Izraelu, jeśli mnie posłuchasz, nie będziesz miał u siebie nowego boga, cudzemu bogu nie będziesz się kłaniał: bo ja jestem Panem.
℟. Bądź uważny i słuchaj mego głosu, a będę nieprzyjacielem twoich nieprzyjaciół i będę prześladować twoich prześladowców. Mój Anioł pójdzie przed tobą.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Divínum auxílium máneat semper nobíscum. Amen.
Lectio 11
Fecit ergo quo modo Deus. Unde enim multiplicat de paucis granis ségetes, inde in mánibus suis multiplicávit quinque panes: potéstas enim erat in mánibus Christi. Panes autem illi quinque, quasi semina erant, non quidem terræ mandata, sed ab eo, qui terram fecit, multiplicata.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Atténdite, pópule meus, legem meam:
* Inclináte aurem vestram in verba oris mei.
℣. Apériam in parábolis os meum: loquar propositiónes ab inítio sǽculi.
℟. Inclináte aurem vestram in verba oris mei.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Pomoc Boża niech będzie z nami zawsze. Amen.
Lekcja 11
God worketh in both cases in one and the same manner. He Who of the sowing maketh to come the harvest, is He Who of the five barley loaves in His Hands made bread to feed five thousand men; for Christ's are the Hands which are able to do both the one and the other. He Who multiplieth the grains of corn multiplied the loaves, only not by committing them to the earth whereof He is the Maker.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Przestrzegaj, mój ludu, Prawa mego,
* Nakłońcie wasze uszy na słowa ust moich.
℣. Do przypowieści otworzę me usta, wyjawię tajemnice od początku świata.
℟. Nakłońcie wasze uszy na słowa ust moich.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 12
Hoc ergo admótum est sensibus, quo erigerétur mens: et exhíbitum óculis, ubi exercerétur intelléctus: ut invisibilem Deum per visibília ópera mirarémur, et erécti ad fidem, et purgáti per fidem, étiam ipsum invisibilem vidére cuperemus, quem de rebus visibílibus invisibilem nosceremus. Nec tamen sufficit hæc intuéri in miraculis Christi. Interrogémus ipsa miracula, quid nobis loquántur de Christo: habent enim, si intelligántur, linguam suam. Nam quia ipse Christus Verbum Dei est: étiam factum Verbi, verbum nobis est.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Addúxi vos per desértum quadragínta annis ego Dóminus, et non sunt attríta vestiménta vestra:
* Manna de cælo plui vobis, et oblíti estis me, dicit Dóminus.
℣. Ego addúxi vos de terra Ægýpti, et de domo servitútis liberávi vos.
℟. Manna de cælo plui vobis, et oblíti estis me, dicit Dóminus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Manna de cælo plui vobis, et oblíti estis me, dicit Dóminus.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.
Lekcja 12
This miracle, then, is brought to bear upon our bodies, that our souls may thereby be quickened; shown to our eyes, to give food to our understanding; that, through His works which we see, we may marvel at that God Whom we cannot see, and, being roused up to believe, and purified by believing, we may long to see Him, yea, may know by things which are seen Him Who is Unseen. Nor yet sufficeth it for us to see only this meaning in Christ's miracles. Let us ask of the miracles themselves what they have to tell us concerning Christ for, soothly, they have a tongue of their own, if only we will understand it. For, because Christ is the Word of God, therefore the work of the Word is a Word for us.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Ja, Pan, prowadziłem was przez czterdzieści lat po pustyni, a nie zniszczyły się wasze szaty;
* Jak deszcz spuściłem wam mannę z nieba, a zapomnieliście Mnie, mówi Pan.
℣. Ja was wywiodłem z ziemi egipskiej i wyzwoliłem was z domu niewoli.
℟. Jak deszcz spuściłem wam mannę z nieba, a zapomnieliście Mnie, mówi Pan.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak deszcz spuściłem wam mannę z nieba, a zapomnieliście Mnie, mówi Pan.
|
Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
(Fit reverentia) Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * maiestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ maiestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia
Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Iudex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem
Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
|
Te Deum
Ciebie, Boże, chwalimy: * ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu * wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie, * Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini * nieustannym głoszą pieniem:
(Ukłonić się) Święty, Święty, Święty * Pan Bóg Zastępów.
Pełne są niebiosa i ziemia * majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny * chór Apostołów,
Ciebie Proroków * poczet chwalebny,
Ciebie wychwala * Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi * wysławia Kościół święty,
Ojca * niezmierzonego majestatu;
Godnego uwielbienia prawdziwego * i Jedynego Twojego Syna;
Świętego także * Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, * o Chryste,
Tyś Ojca * Synem Przedwiecznym.
Ukłonić się
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo: * nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci, * otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz, * w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia * tak wszyscy wierzymy.
Poniższy werset odmawia się klęcząc
Błagamy Cię przeto, dopomóż swym sługom, * których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich * w wiekuistej chwale.
Zachowaj lud swój, o Panie, * i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi, * i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni * błogosławimy Ciebie.
Ukłonić się, jeśli jest taki zwyczaj
I wysławiamy imię Twe na wieki, * na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym * zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie, * zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami, * jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję: * nie będę zawstydzon na wieki.
|
Sequéntia +︎ sancti Evangélii secúndum Ioánnem
Ioann 6:1-15
℟. Glória tibi, Dómine.
In illo témpore: Abiit Iesus trans mare Galilǽæ, quod est Tiberíadis: et sequebátur eum multitúdo magna, quia vidébant signa, quæ faciébat super his, qui infirmabántur. Súbiit ergo in montem Iesus: et ibi sedébat cum discípulis suis. Erat autem próximum Pascha, dies festus Iudæórum. Cum sublevásset ergo óculos Iesus et vidísset, quia multitúdo máxima venit ad eum, dixit ad Philíppum: Unde emémus panes, ut mandúcent hi? Hoc autem dicébat tentans eum: ipse enim sciébat, quid esset factúrus. Respóndit ei Philíppus: Ducentórum denariórum panes non suffíciunt eis, ut unusquísque módicum quid accípiat. Dicit ei unus ex discípulis eius, Andréas, frater Simónis Petri: Est puer unus hic, qui habet quinque panes hordeáceos et duos pisces: sed hæc quid sunt inter tantos? Dixit ergo Iesus: Fácite hómines discúmbere. Erat autem fænum multum in loco. Discubuérunt ergo viri, número quasi quinque míllia. Accépit ergo Iesus panes, et cum grátias egísset, distríbuit discumbéntibus: simíliter et ex píscibus, quantum volébant. Ut autem impléti sunt, dixit discípulis suis: Collígite quæ superavérunt fragménta, ne péreant. Collegérunt ergo, et implevérunt duódecim cóphinos fragmentórum ex quinque pánibus hordeáceis, quæ superfuérunt his, qui manducáverant. Illi ergo hómines cum vidíssent, quod Iesus fécerat signum, dicébant: Quia hic est vere Prophéta, qui ventúrus est in mundum. Iesus ergo cum cognovísset, quia ventúri essent, ut ráperent eum et fácerent eum regem, fugit íterum in montem ipse solus.
℟. Amen
Te decet laus, ✠ te decet hymnus: tibi glória Deo Patri, et Fílio, cum Spíritu Sancto in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ciąg dalszy +︎ Ewangelii świętej według Jana.
J 6:1-15
℟. Chwała Tobie, Panie.
Onego czasu: Oddalił się Jezus za Morze Galilejskie, czyli Tyberiadzkie. I szła za nim rzesza wielka, bo widzieli cuda, które czynił nad chorymi. Wszedł tedy Jezus na górę i usiadł tam z uczniami swymi. A zbliżała się Pascha, dzień święty żydowski. I gdy Jezus wzniósł oczy i ujrzał, że wielka rzesza idzie ku Niemu, rzekł do Filipa: «Skąd kupimy chleba, żeby ci posilić się mogli?» A mówił to doświadczając go, bo sam wiedział, co miał uczynić. Odpowiedział Mu Filip: «Za dwieście denarów nie starczy dla nich chleba, by każdy z nich choć trochę otrzymał». Rzekł mu jeden z uczniów Jego, Andrzej, brat Szymona Piotra: «Jest tu jedno pacholę, które ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby, ale cóż to jest na tak wielu?» Rzekł tedy Jezus: «Każcie ludziom usiąść». A było dużo trawy na onym miejscu. I tak usiadło mężczyzn około pięciu tysięcy. Wziął tedy Jezus chleby i dzięki uczyniwszy rozdał siedzącym; podobnie i z ryb, ile chcieli. A gdy się nasycili, rzekł do uczniów swoich: «Zbierzcie pozostałe ułomki, aby się nie zmarnowały». Zebrali tedy i z pięciu chlebów jęczmiennych napełnili dwanaście koszów ułomkami, pozostałymi po tych, którzy jedli. A ludzie owi, widząc cud, który uczynił Jezus, mówili: «Prawdziwie jest to prorok, który miał przyjść na świat». A Jezus poznawszy, że zamierzali przyjść, aby Go porwać i uczynić królem, oddalił się znowu sam jeden na górę.
℟. Amen
Tobie przystoi chwała, ✠ tobie przystoi hymn: Tobie chwała Bogu Ojcu, i Synowi, z Duchem Świętym na wieki wieków. Amen.
|
Oratio {ex Proprio de Tempore}
Orémus.
Concéde, quǽsumus, omnípotens Deus: ut, qui ex mérito nostræ actiónis afflígimur, tuæ grátiæ consolatióne respirémus.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Modlitwy {z Temporału}
Módlmy się.
Spraw, prosimy Cię, wszechmogący Boże, abyśmy, którzy zasmuceni jesteśmy grzechami naszemi, doznali za łaską Twoją pocieszenia.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|
Incipit
℣. Deus ✠ in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Laus tibi, Dómine, Rex ætérnæ glóriæ.
|
Początek
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Chwała Tobie Panie, Królu wiecznej chwały.
|
Psalmus 66 [0]
66:2 Deus misereátur nostri, et benedícat nobis: * illúminet vultum suum super nos, et misereátur nostri.
66:3 Ut cognoscámus in terra viam tuam, * in ómnibus géntibus salutáre tuum.
66:4 Confiteántur tibi pópuli, Deus: * confiteántur tibi pópuli omnes.
66:5 Læténtur et exsúltent gentes: * quóniam iúdicas pópulos in æquitáte, et gentes in terra dírigis.
66:6 Confiteántur tibi pópuli, Deus, confiteántur tibi pópuli omnes: * terra dedit fructum suum.
66:7 Benedícat nos Deus, Deus noster, benedícat nos Deus: * et métuant eum omnes fines terræ.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 66 [0]
66:2 Niech się nad nami Bóg zmiłuje, i błogosławi nam: * niech rozświeci oblicze swe nad nami, a zlituje się nad nami.
66:3 Żebyśmy poznali na ziemi drogę twoję, * między wszemi narody zbawienie twoje.
66:4 Niech ci wyznawają ludzie, Boże: * niech ci wyznawają wszyscy ludzie.
66:5 Niech się radują i weselą narodowie: * iż sądzisz ludzie sprawiedliwie, narody na ziemi sprawujesz.
66:6 Niech ci wyznawają ludzie, Boże, niech ci wyznawają wszyscy ludzie: * ziemia dała swój owoc.
66:7 Niech nas błogosławi Bóg, Bóg nasz, niech nas błogosławi Bóg: * a niech się go boją wszystkie kraje ziemie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmi {Laudes:2 Psalmi et antiphonæ ex Proprio de Tempore}
Ant. Tunc acceptábis * sacrifícium iustítiæ, si avérteris fáciem tuam a peccátis meis.
Psalmus 50 [1]
50:3 Miserére mei, Deus, * secúndum magnam misericórdiam tuam.
50:3 Et secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum, * dele iniquitátem meam.
50:4 Ámplius lava me ab iniquitáte mea: * et a peccáto meo munda me.
50:5 Quóniam iniquitátem meam ego cognósco: * et peccátum meum contra me est semper.
50:6 Tibi soli peccávi, et malum coram te feci: * ut iustificéris in sermónibus tuis, et vincas cum iudicáris.
50:7 Ecce enim, in iniquitátibus concéptus sum: * et in peccátis concépit me mater mea.
50:8 Ecce enim, veritátem dilexísti: * incérta et occúlta sapiéntiæ tuæ manifestásti mihi.
50:9 Aspérges me hyssópo, et mundábor: * lavábis me, et super nivem dealbábor.
50:10 Audítui meo dabis gáudium et lætítiam: * et exsultábunt ossa humiliáta.
50:11 Avérte fáciem tuam a peccátis meis: * et omnes iniquitátes meas dele.
50:12 Cor mundum crea in me, Deus: * et spíritum rectum ínnova in viscéribus meis.
50:13 Ne proícias me a fácie tua: * et spíritum sanctum tuum ne áuferas a me.
50:14 Redde mihi lætítiam salutáris tui: * et spíritu principáli confírma me.
50:15 Docébo iníquos vias tuas: * et ímpii ad te converténtur.
50:16 Líbera me de sanguínibus, Deus, Deus salútis meæ: * et exsultábit lingua mea iustítiam tuam.
50:17 Dómine, lábia mea apéries: * et os meum annuntiábit laudem tuam.
50:18 Quóniam si voluísses sacrifícium, dedíssem útique: * holocáustis non delectáberis.
50:19 Sacrifícium Deo spíritus contribulátus: * cor contrítum, et humiliátum, Deus, non despícies.
50:20 Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua Sion: * ut ædificéntur muri Ierúsalem.
50:21 Tunc acceptábis sacrifícium iustítiæ, oblatiónes, et holocáusta: * tunc impónent super altáre tuum vítulos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Tunc acceptábis sacrifícium iustítiæ, si avérteris fáciem tuam a peccátis meis.
|
Psalmy {Laudes:2 Psalmy i antyfony z Temporału}
Ant. Tedy przyjmiesz * ofiarę sprawiedliwości, jeśli odwrócisz oblicze twoje od grzechów moich.
Psalm 50 [1]
50:3 Zmiłuj się nademną, Boże, * według wielkiego miłosierdzia twego.
50:3 A według mnóstwa litości twoich, * zgładź nieprawość moję.
50:4 Jeszcze więcéj omyj mię od nieprawości mojéj: * i od grzechu mojego oczyść mię.
50:5 Albowiem ja znam nieprawość moję: * i grzech mój jest zawżdy przeciwko mnie.
50:6 Tobiem samemu zgrzeszył i uczyniłem złość przed tobą: * abyś się usprawiedliwił w mowach twoich, a zwyciężył, gdy cię posądzają.
50:7 Oto bowiem w nieprawościach jestem poczęty: * a w grzechach poczęła mię matka moja.
50:8 Oto bowiem, umiłowałeś prawdę: * niewiadome i skryte rzeczy mądrości twojéj objawiłeś mi.
50:9 Pokropisz mię Hyzopem, a będę oczyszczony: * omyjesz mię, a będę nad śnieg wybielony.
50:10 Słuchowi memu dasz radość i wesele: * i rozradują się kości poniżone.
50:11 Odwróć oblicze twoje od grzechów moich: * a zgładź wszystkie nieprawości moje.
50:12 Serce czyste stwórz we mnie, Boże: * i ducha prawego odnów we wnętrznościach moich.
50:13 Nie odrzucaj mię od oblicza twego: * i Ducha Świętego twego nie bierz odemnie.
50:14 Przywróć mi radość zbawienia twojego: * i duchem przedniejszym potwierdź mię.
50:15 Będę nauczał nieprawe dróg twoich: * a niezbożni do ciebie się nawrócą.
50:16 Wybaw mię ze krwi, Boże, Boże zbawienia mego: * a język mój z radością będzie wysławiał sprawiedliwość twoję.
50:17 Panie, otworzysz wargi moje: * a usta moje opowiadać będą chwałę twoję.
50:18 Albowiem gdybyś był chciał ofiary, wżdybych był dał: * w całopalonych nie będziesz się kochał.
50:19 Ofiara Bogu, duch strapiony: * serca skruszonego i uniżonego, Boże, nie wzgardzisz.
50:20 Uczyń dobrze, Panie, Syonowi w dobréj woli twojéj: * aby się zbudowały mury Jeruzalem.
50:21 Tedy przyjmiesz ofiarę sprawiedliwości, obiaty i całopalenia: * tedy nakładą na ołtarz twój cielców.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Tedy przyjmiesz ofiarę sprawiedliwości, jeśli odwrócisz oblicze twoje od grzechów moich.
|
Ant. Bonum est * speráre in Dómino, quam speráre in princípibus.
Psalmus 117 [2]
117:1 Confitémini Dómino quóniam bonus: * quóniam in sǽculum misericórdia eius.
117:2 Dicat nunc Israël quóniam bonus: * quóniam in sǽculum misericórdia eius.
117:3 Dicat nunc domus Aaron: * quóniam in sǽculum misericórdia eius.
117:4 Dicant nunc qui timent Dóminum: * quóniam in sǽculum misericórdia eius.
117:5 De tribulatióne invocávi Dóminum: * et exaudívit me in latitúdine Dóminus.
117:6 Dóminus mihi adiútor: * non timébo quid fáciat mihi homo.
117:7 Dóminus mihi adiútor: * et ego despíciam inimícos meos.
117:8 Bonum est confídere in Dómino, * quam confídere in hómine:
117:9 Bonum est speráre in Dómino, * quam speráre in princípibus.
117:10 Omnes gentes circuiérunt me: * et in nómine Dómini quia ultus sum in eos.
117:11 Circumdántes circumdedérunt me: * et in nómine Dómini quia ultus sum in eos.
117:12 Circumdedérunt me sicut apes, et exarsérunt sicut ignis in spinis: * et in nómine Dómini quia ultus sum in eos.
117:13 Impúlsus evérsus sum ut cáderem: * et Dóminus suscépit me.
117:14 Fortitúdo mea, et laus mea Dóminus: * et factus est mihi in salútem.
117:15 Vox exsultatiónis, et salútis * in tabernáculis iustórum.
117:16 Déxtera Dómini fecit virtútem: déxtera Dómini exaltávit me, * déxtera Dómini fecit virtútem.
117:17 Non móriar, sed vivam: * et narrábo ópera Dómini.
117:18 Castígans castigávit me Dóminus: * et morti non trádidit me.
117:19 Aperíte mihi portas iustítiæ, ingréssus in eas confitébor Dómino: * hæc porta Dómini, iusti intrábunt in eam.
117:21 Confitébor tibi quóniam exaudísti me: * et factus es mihi in salútem.
117:22 Lápidem, quem reprobavérunt ædificántes: * hic factus est in caput ánguli.
117:23 A Dómino factum est istud: * et est mirábile in óculis nostris.
117:24 Hæc est dies, quam fecit Dóminus: * exsultémus, et lætémur in ea.
117:25 O Dómine, salvum me fac, o Dómine, bene prosperáre: * benedíctus qui venit in nómine Dómini.
117:26 Benedíximus vobis de domo Dómini: * Deus Dóminus, et illúxit nobis.
117:27 Constitúite diem solémnem in condénsis, * usque ad cornu altáris.
117:28 Deus meus es tu, et confitébor tibi: * Deus meus es tu, et exaltábo te.
117:28 Confitébor tibi quóniam exaudísti me * et factus es mihi in salútem.
117:29 Confitémini Dómino quóniam bonus: * quóniam in sǽculum misericórdia eius.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Bonum est speráre in Dómino, quam speráre in princípibus.
|
Ant. Lepiéj jest * mieć nadzieję w Panu, niźli mieć nadzieję w książętach.
Psalm 117 [2]
117:1 Wyznawiajcie Pana, bo dobry: * bo na wieki miłosierdzie jego.
117:2 Niechaj teraz mówi Izrael, że dobry: * bo na wieki miłosierdzie jego.
117:3 Niechaj teraz mówi dom Aaronów: * że na wieki miłosierdzie jego.
117:4 Niechaj teraz mówią, którzy się boją Pana: * że na wieki miłosierdzie jego.
117:5 Z ucisku wzywałem Pana: * i wysłuchał mię na przestrzeństwie Pan.
117:6 Pan pomocnikiem moim: * nie będę się bał, coby mi uczynił człowiek.
117:7 Pan pomocnikiem moim: * a ja wzgardzę nieprzyjacioły moje.
117:8 Lepiéj jest ufać w Panu, * niźli ufać w człowieku.
117:9 Lepiéj jest mieć nadzieję w Panu, * niźli mieć nadzieję w książętach.
117:10 Wszyscy narodowie obtoczyli mię: * a w imię Pańskie pomściłem się nad nimi.
117:11 Obstąpiwszy ogarnęli mię: * a w imię Pańskie pomściłem się nad nimi.
117:12 Obstąpili mię jako pszczoły, i rozpalili się jak ogień w cierniu: * a w imię Pańskie pomściłem się nad nimi.
117:13 Potrącony wywróciłem się, abym upadł: * a Pan wspomógł mię.
117:14 Moc moja i chwała moja Pan: * i stał mi się zbawieniem.
117:15 Głos wesela i zbawienia * w przybytkach sprawiedliwych.
117:16 Prawica Pańska uczyniła moc: prawica Pańska wywyższyła mię, * prawica Pańska dokazała mocy.
117:17 Nie umrę, ale będę żył: * i będę opowiadał sprawy Pańskie.
117:18 Karząc karał mię Pan: * a nie zdał mię na śmierć.
117:19 Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości, wszedłszy w nie będę Panu wyznawał: * ta brama Pańska, sprawiedliwi przez nię będą chodzić.
117:21 Będęć wysławiał, żeś mię wysłuchał: * i stałeś mi się zbawieniem.
117:22 Kamień, który odrzucili budujący: * ten się stał głową węgła.
117:23 Od Pana się to stało: * a jest dziwno w oczach naszych.
117:24 Ten jest dzień, który uczynił Pan: * radujmy się i weselmy się weń.
117:25 O Panie, zbaw mię, o Paniem, zdarz dobrze: * błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie.
117:26 Błogosławiliśmy wam z domu Pańskiego: * Bóg Pan, i oświecił nas.
117:27 Postanówcie dzień uroczysty w gęstwie, * aż do rogu ołtarza.
117:28 Bóg mój jesteś ty, i wyznawać ci będę: * Bóg mój jesteś ty, i wywyższać cię będę.
117:28 Będęć wyznawał, iżeś mię wysłuchał * i stałeś mi się zbawieniem.
117:29 Wyznawajcie Panu, bo dobry: * bo na wieki miłosierdzie jego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Lepiéj jest mieć nadzieję w Panu, niźli mieć nadzieję w książętach.
|
Ant. In matutínis, * Dómine, meditábor in te.
Psalmus 62 [3]
62:2 Deus, Deus meus, * ad te de luce vígilo.
62:2 Sitívit in te ánima mea, * quam multiplíciter tibi caro mea.
62:3 In terra desérta, et ínvia, et inaquósa: * sic in sancto appárui tibi, ut vidérem virtútem tuam, et glóriam tuam.
62:4 Quóniam mélior est misericórdia tua super vitas: * lábia mea laudábunt te.
62:5 Sic benedícam te in vita mea: * et in nómine tuo levábo manus meas.
62:6 Sicut ádipe et pinguédine repleátur ánima mea: * et lábiis exsultatiónis laudábit os meum.
62:7 Si memor fui tui super stratum meum, in matutínis meditábor in te: * quia fuísti adiútor meus.
62:8 Et in velaménto alárum tuárum exsultábo, adhǽsit ánima mea post te: * me suscépit déxtera tua.
62:10 Ipsi vero in vanum quæsiérunt ánimam meam, introíbunt in inferióra terræ: * tradéntur in manus gládii, partes vúlpium erunt.
62:12 Rex vero lætábitur in Deo, laudabúntur omnes qui iurant in eo: * quia obstrúctum est os loquéntium iníqua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. In matutínis, Dómine, meditábor in te.
|
Ant. Rano * o Panie, będę rozmyślał o tobie.
Psalm 62 [3]
62:2 Boże, Boże mój, * do ciebie czuję na świtaniu.
62:2 Pragnęła cię dusza moja, * jako rozmaicie tobie i ciało moje.
62:3 W ziemi pustéj i niedrożnéj i bezwodnéj: * jako w świątnicy stawiłem się przed tobą, abych widział moc twoję i chwałę twoję.
62:4 Iż lepsze jest miłosierdzie twoje, niźli żywoty: * wargi moje będą ciebie chwalić.
62:5 Tak cię błogosławić będę za żywota mego: * a w imię twoje będę podnosił ręce moje.
62:6 Jako sadłem i tłustością niech będzie napełniona dusza moja: * a wargami wesołości będą wychwalać usta moje.
62:7 Jeźlim na cię pamiętał na łożu mojem, rano będę rozmyślał o tobie: * boś był pomocnikiem moim.
62:8 I w zasłonie skrzydeł twoich rozraduję się, przylgnęła dusza moja do ciebie: * broniła mię prawica twoja.
62:10 A oni próżno szukali dusze mojéj, wnidą w niskości ziemie: * będą podani w ręce miecza, częściami liszek będą.
62:12 Ale król będzie się weselił w Bogu, i chlubić się będą wszyscy, którzy nań przysięgają: * bo zatkane są usta mówiących nieprawości.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Rano o Panie, będę rozmyślał o tobie.
|
Ant. Potens es, Dómine, * erípere nos de manu forti: líbera nos, Deus noster.
Canticum Trium Puerorum [4]
Dan 3:57-88,56
3:57 Benedícite, ómnia ópera Dómini, Dómino: * laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
3:58 Benedícite, Ángeli Dómini, Dómino: * benedícite, cæli, Dómino.
3:59 Benedícite, aquæ omnes, quæ super cælos sunt, Dómino: * benedícite, omnes virtútes Dómini, Dómino.
3:60 Benedícite, sol et luna, Dómino: * benedícite, stellæ cæli, Dómino.
3:61 Benedícite, omnis imber et ros, Dómino: * benedícite, omnes spíritus Dei, Dómino.
3:62 Benedícite, ignis et æstus, Dómino: * benedícite, frigus et æstus, Dómino.
3:63 Benedícite, rores et pruína, Dómino: * benedícite, gelu et frigus, Dómino.
3:64 Benedícite, glácies et nives, Dómino: * benedícite, noctes et dies, Dómino.
3:65 Benedícite, lux et ténebræ, Dómino: * benedícite, fúlgura et nubes, Dómino.
3:66 Benedícat terra Dóminum: * laudet et superexáltet eum in sǽcula.
3:67 Benedícite, montes et colles, Dómino: * benedícite, univérsa germinántia in terra, Dómino.
3:68 Benedícite, fontes, Dómino: * benedícite, mária et flúmina, Dómino.
3:69 Benedícite, cete, et ómnia, quæ movéntur in aquis, Dómino: * benedícite, omnes vólucres cæli, Dómino.
3:70 Benedícite, omnes béstiæ et pécora, Dómino: * benedícite, fílii hóminum, Dómino.
3:71 Benedícat Israël Dóminum: * laudet et superexáltet eum in sǽcula.
3:72 Benedícite, sacerdótes Dómini, Dómino: * benedícite, servi Dómini, Dómino.
3:73 Benedícite, spíritus, et ánimæ iustórum, Dómino: * benedícite, sancti, et húmiles corde, Dómino.
3:74 Benedícite, Ananía, Azaría, Mísaël, Dómino: * laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
3:75 (Fit reverentia:) Benedicámus Patrem et Fílium cum Sancto Spíritu: * laudémus et superexaltémus eum in sǽcula.
3:56 Benedíctus es, Dómine, in firmaménto cæli: * et laudábilis, et gloriósus, et superexaltátus in sǽcula.
Ant. Potens es, Dómine, erípere nos de manu forti: líbera nos, Deus noster.
|
Ant. Możnyś jest, Panie, * ratuj nas z ręki mocniejszych: wyzwól nas Boże nasz.
Kantyk trzech młodzieńców [4]
Dn 3:57-88,56
3:57 Błogosławcie, wszystkie sprawy Pańskie, Panu: * chwalcie a wywyższajcie go na wieki.
3:58 Błogosławcie, aniołowie Pańscy, Panu: * błogosławcie, niebiosa, Panu.
3:59 Błogosławcie, wody wszystkie, które są na niebie, Panu: * błogosławcie, wszystkie mocy Pańskie, Panu.
3:60 Błogosławcie, słońce i miesiącu, Panu: * błogosławcie, gwiazdy niebieskie, Panu.
3:61 Błogosławcie, wszelki dżdżu i roso, Pana: * błogosławcie, wszystkie wiatry Boże, Pana.
3:62 Błogosławcie, ogniu i gorąco, Panu: * błogosławcie, zimno i ciepło, Panu.
3:63 Błogosławcie, rosy i szron, Panu: * błogosławcie, mróz i zimno, Panu.
3:64 Błogosławcie, lody i śniegi, Panu: * błogosławcie, nocy i dni, Panu.
3:65 Błogosławcie, światłość i ciemności, Panu: * błogosławcie, błyskawice i obłoki, Panu.
3:66 Niech błogosławi ziemia Pana: * niech chwali i wywyższa go na wieki.
3:67 Błogosławcie, góry i pagórki, Panu: * błogosławcie, wszystko rodzące na ziemi, Panu.
3:68 Błogosławcie, źródła, Panu: * błogosławcie, morza i rzeki, Panu.
3:69 Błogosławcie, wielorybowie i wszystko, co się rusza w wodach, Panu: * błogosławcie, wszyscy ptacy powietrzni, Panu.
3:70 Błogosławcie, wszystkie bestie i bydło, Panu: * błogosławcie, synowie ludzcy, Panu.
3:71 Niech błogosławi Izrael Pana: * niech go chwali a wywyższa na wieki.
3:72 Błogosławcie, kapłani Pańscy, Panu: * błogosławcie, słudzy Pańscy, Panu.
3:73 Błogosławcie, duchowie i dusze sprawiedliwych, Panu: * błogosławcie, święci a pokornego serca, Panu.
3:74 Błogosławcie, Ananiaszu, Azariaszu, Misaelu, Panu: * chwalcie a wywyższajcie go na wieki.
3:75 (Ukłonić się) Błogosławmy Ojca i Syna z Duchem Świętym: * chwalmy a wywyższajmy go na wieki.
3:56 Błogosławionyś jest, Panie, na utwierdzeniu niebieskim: * i sławny, i chwalebny, i najprzewyższeńszy na wieki.
Ant. Możnyś jest, Panie, ratuj nas z ręki mocniejszych: wyzwól nas Boże nasz.
|
Ant. Reges terræ * et omnes pópuli, laudáte Deum.
Psalmus 148 [5]
148:1 Laudáte Dóminum de cælis: * laudáte eum in excélsis.
148:2 Laudáte eum, omnes Ángeli eius: * laudáte eum, omnes virtútes eius.
148:3 Laudáte eum, sol et luna: * laudáte eum, omnes stellæ et lumen.
148:4 Laudáte eum, cæli cælórum: * et aquæ omnes, quæ super cælos sunt, laudent nomen Dómini.
148:5 Quia ipse dixit, et facta sunt: * ipse mandávit, et creáta sunt.
148:6 Státuit ea in ætérnum, et in sǽculum sǽculi: * præcéptum pósuit, et non præteríbit.
148:7 Laudáte Dóminum de terra, * dracónes, et omnes abýssi.
148:8 Ignis, grando, nix, glácies, spíritus procellárum: * quæ fáciunt verbum eius:
148:9 Montes, et omnes colles: * ligna fructífera, et omnes cedri.
148:10 Béstiæ, et univérsa pécora: * serpéntes, et vólucres pennátæ:
148:11 Reges terræ, et omnes pópuli: * príncipes, et omnes iúdices terræ.
148:12 Iúvenes, et vírgines: senes cum iunióribus laudent nomen Dómini: * quia exaltátum est nomen eius solíus.
148:13 Conféssio eius super cælum et terram: * et exaltávit cornu pópuli sui.
148:14 Hymnus ómnibus sanctis eius: * fíliis Israël, pópulo appropinquánti sibi.
|
Ant. Królowie ziemscy, * i wszyscy narodowie, chwalcie Pana.
Psalm 148 [5]
148:1 Chwalcie Pana na niebiesiech: * chwalcie go na wysokości.
148:2 Chwalcie go wszyscy Aniołowie jego: * chwalcie go, wszystkie wojska jego.
148:3 Chwalcie go słońce i miesiącu: * chwalcie go wszystkie gwiazdy i światłości.
148:4 Chwalcie go niebiosa nad niebiosy: * i wody, które są na niebie, niech imię Pańskie chwalą.
148:5 Albowiem on rzekł, i uczynione są: * on rozkazał, i stworzone są.
148:6 Postanowił je na wieki i na wieki wieków: * ustawę dał i nie przeminie.
148:7 Chwalcie Pana z ziemi: * smokowie i wszystkie przepaści:
148:8 Ogniu, gradzie, śniegu, lodzie, i wietrze gwałtowny: * które czynią słowo jego:
148:9 Góry i wszystkie pagórki: * drzewa owoc dające, i wszystkie cedry.
148:10 Zwierzęta, i wszystko bydło: * rzeczy płazające, i ptastwo skrzydlaste.
148:11 Królowie ziemscy, i wszyscy narodowie: * książęta, i wszyscy sędziowie ziemscy.
148:12 Młodzieńcy i panienki: starzy i młodzi, niech imię Pańskie chwalą: * bo wywyższyło się imię jego samego.
148:13 Wyznanie jego na niebie i na ziemi: * i wywyższył róg ludu swego.
148:14 Chwała wszystkim świętym jego: * synom Izraelskim, ludowi przybliżającemu się do niego.
|
Psalmus 149 [6]
149:1 Cantáte Dómino cánticum novum: * laus eius in ecclésia sanctórum.
149:2 Lætétur Israël in eo, qui fecit eum: * et fílii Sion exsúltent in rege suo.
149:3 Laudent nomen eius in choro: * in týmpano, et psaltério psallant ei:
149:4 Quia beneplácitum est Dómino in pópulo suo: * et exaltábit mansuétos in salútem.
149:5 Exsultábunt sancti in glória: * lætabúntur in cubílibus suis.
149:6 Exaltatiónes Dei in gútture eórum: * et gládii ancípites in mánibus eórum.
149:7 Ad faciéndam vindíctam in natiónibus: * increpatiónes in pópulis.
149:8 Ad alligándos reges eórum in compédibus: * et nóbiles eórum in mánicis férreis.
149:9 Ut fáciant in eis iudícium conscríptum: * glória hæc est ómnibus sanctis eius.
|
Psalm 149 [6]
149:1 Śpiewajcie Panu pieśń nową: * chwała jego w zgromadzeniu świętych.
149:2 Niech się weseli Izrael w tym, który go stworzył: * a synowie Syońscy niech się radują w królu swoim.
149:3 Niechaj imię jego chwalą w śpiewaniu społecznem: * na bębnie i na arfie niechaj mu grają.
149:4 Bo się kocha Pan w ludu swoim: * i podwyższy ciche ku zbawieniu.
149:5 Rozweselą się święci w chwale: * rozradują się w łóżnicach swoich.
149:6 Wysławiania Boga w gardlech ich: * a miecze z obu stron ostre w rękach ich:
149:7 Aby czynili pomstę nad pogany: * skaranie między narody.
149:8 Aby powiązali króle ich pętami: * a szlachtę ich okowami żelaznemi.
149:9 Aby uczynili o nich prawo napisane: * tać jest chwała wszystkim świętym jego.
|
Psalmus 150 [7]
150:1 Laudáte Dóminum in sanctis eius: * laudáte eum in firmaménto virtútis eius.
150:2 Laudáte eum in virtútibus eius: * laudáte eum secúndum multitúdinem magnitúdinis eius.
150:3 Laudáte eum in sono tubæ: * laudáte eum in psaltério, et cíthara.
150:4 Laudáte eum in týmpano, et choro: * laudáte eum in chordis, et órgano.
150:5 Laudáte eum in cýmbalis benesonántibus: laudáte eum in cýmbalis iubilatiónis: * omnis spíritus laudet Dóminum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Reges terræ et omnes pópuli, laudáte Deum.
|
Psalm 150 [7]
150:1 Chwalcie Pana w świętych jego: * chwalcie go na utwierdzeniu mocy jego.
150:2 Chwalcie go w możnościach jego: * chwalcie go według mnóstwa wielkości jego.
150:3 Chwalcie go głosem trąby: * chwalcie go na arfie i na cytrze.
150:4 Chwalcie go na bębnie i na piszczałce: * chwalcie go na strónach i na organiech.
150:5 Chwalcie go na cymbalech głośnych: chwalcie go na cymbalech krzykliwych: * wszelki duch niechaj Pana chwali.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Królowie ziemscy, i wszyscy narodowie, chwalcie Pana.
|
Capitulum Responsorium Hymnus Versus {ex Proprio de Tempore}
Gal 4:22-24
Fratres: Scriptum est, quóniam Abraham duos fílios hábuit: unum de ancílla, et unum de líbera: sed qui de ancílla, secúndum carnem natus est: qui autem de líbera, per repromissiónem: quæ sunt per allegoríam dicta.
℟. Deo grátias.
℟.br. Ipse liberávit me * de láqueo venántium.
℟. Ipse liberávit me * de láqueo venántium.
℣. Et a verbo áspero.
℟. De láqueo venántium.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Ipse liberávit me * de láqueo venántium
Hymnus
Iam Christe sol iustítiæ,
Mentis diéscant ténebræ:
Virtútum ut lux rédeat,
Terris diem cum réparas.
Dans tempus acceptábile,
Et pǽnitens cor tríbue,
Convértat ut benígnitas
Quos longa suffert píetas.
Quiddámque pæniténtiæ
Da ferre, quamvis grávium,
Maióre tuo múnere,
Quo démptio fit críminum.
Dies venit, dies tua,
In qua reflórent ómnia:
Lætémur in hac ad tuam
Per hanc redúcti grátiam.
Te rerum univérsitas,
Clemens, adóret, Trínitas,
Et nos novi per véniam,
Novum canámus cánticum.
Amen.
℣. Ángelis suis Deus mandávit de te.
℟. Ut custódiant te in ómnibus viis tuis.
|
Kapitulum Responsorium Hymn Wers {z Temporału}
Ga 4:22-24
Albowiem napisano jest, iż Abraham miał dwu synów: jednego z niewolnice, a drugiego z wolnéj. Lecz który z niewolnice, według ciała się narodził, a który z wolnéj, przez obietnicę. Co przez Allegoryą powiedziano jest.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟.br. Albowiem on mię wyrwał * z sidła łowiących.
℟. Albowiem on mię wyrwał * z sidła łowiących.
℣. I od przykrego słowa.
℟. Z sidła łowiących.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Albowiem on mię wyrwał * z sidła łowiących.
Hymn
O słońce zbawienia,
Jezu, zajaśnij we wnętrzu dusz,
Gdy po oddaleni nocy
Odradza się światu dzień przyjemniejszy.
Dając czas przyjemny,
Daj strugom łez
Zmyć ofiarę serca,
Którą wznieca radosna miłość.
Ze źródła, z którego wypływa bezbożność,
Niechaj płyną ciągle łzy,
Gdy rózga pokuty
Skruszy zatwardziałość serca.
Dzień nadchodzi, dzień twój,
W którym wszystko rozkwita na nowo:
Radujmy się i my,
Na drogę sprowadzeni prawicą twoją.
Tobie, Trójco miłościwa,
Niechaj stworzenie świata kornie oddaje cześć,
A my, odnowieni przez łaskę,
Nową śpiewajmy pieśń.
Amen.
℣. Aniołom swoim rozkazał o tobie.
℟. Aby cię strzegli na wszystkich drogach twoich.
|
Canticum Benedictus {Antiphona ex Proprio de Tempore}
Ant. Cum sublevásset óculos * Iesus, et vidísset máximam multitúdinem veniéntem ad se, dixit ad Philíppum: Unde emémus panes, ut mandúcent hi? Hoc autem dicébat tentans eum: ipse enim sciébat quid esset factúrus.
Canticum Zachariæ
Luc. 1:68-79
1:68 Benedíctus ✠ Dóminus, Deus Israël: * quia visitávit, et fecit redemptiónem plebis suæ:
1:69 Et eréxit cornu salútis nobis: * in domo David, púeri sui.
1:70 Sicut locútus est per os sanctórum, * qui a sǽculo sunt, prophetárum eius:
1:71 Salútem ex inimícis nostris, * et de manu ómnium, qui odérunt nos.
1:72 Ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris: * et memorári testaménti sui sancti.
1:73 Iusiurándum, quod iurávit ad Ábraham patrem nostrum, * datúrum se nobis:
1:74 Ut sine timóre, de manu inimicórum nostrórum liberáti, * serviámus illi.
1:75 In sanctitáte, et iustítia coram ipso, * ómnibus diébus nostris.
1:76 Et tu, puer, Prophéta Altíssimi vocáberis: * præíbis enim ante fáciem Dómini, paráre vias eius:
1:77 Ad dandam sciéntiam salútis plebi eius: * in remissiónem peccatórum eórum:
1:78 Per víscera misericórdiæ Dei nostri: * in quibus visitávit nos, óriens ex alto:
1:79 Illumináre his, qui in ténebris, et in umbra mortis sedent: * ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Cum sublevásset óculos Iesus, et vidísset máximam multitúdinem veniéntem ad se, dixit ad Philíppum: Unde emémus panes, ut mandúcent hi? Hoc autem dicébat tentans eum: ipse enim sciébat quid esset factúrus.
|
Kantyk Benedictus {Antyfona z Temporału}
Ant. Podniósłszy tedy oczy * Jezus i ujrzawszy, iż wielka rzesza idzie, rzekł do Filipa: Skąd kupimy chleba, żeby ci jedli? A to mówił, kusząc go: bo Sam wiedział, co miał czynić.
Pieśń Zachariasza
Łk 1:68-79
1:68 Błogosławiony ✠ Pan, Bóg Izraelski: * iż nawiedził i uczynił odkupienie ludu swego.
1:69 I podniósł róg zbawienia nam: * w domu Dawida, służebnika swego.
1:70 Jako mówił przez usta świętych, * którzy od wieku są, proroków swoich.
1:71 Wybawienie od nieprzyjaciół naszych, * i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą.
1:72 Aby uczynił miłosierdzie z ojcy naszymi: * i wspamiętał na testament swój święty.
1:73 Przysięgę, którą przysiągł Abrahamowi, ojcu naszemu, * że nam dać miał:
1:74 Iżbyśmy, wybawieni z ręki nieprzyjaciół naszych, * bez bojaźni mu służyli.
1:75 W świętobliwości i w sprawiedliwości przed nim, * po wszystkie dni nasze.
1:76 A ty dzieciątko, prorokiem Najwyższego będziesz nazwane: * bo uprzedzisz przed oblicznością Pańską, abyś gotował drogi jego:
1:77 Iżbyś dał naukę zbawienia ludowi jego: * na odpuszczenie grzechów ich:
1:78 Dla wnętrzności miłosierdzia Boga naszego: * przez które nawiedził nas Wschód z wysokości:
1:79 Aby zaświecił tym, którzy w ciemności i w cieniu śmierci siedzą: * ku wyprostowaniu nóg naszych na drogę pokoju.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Podniósłszy tedy oczy Jezus i ujrzawszy, iż wielka rzesza idzie, rzekł do Filipa: Skąd kupimy chleba, żeby ci jedli? A to mówił, kusząc go: bo Sam wiedział, co miał czynić.
|
Oratio {ex Proprio de Tempore}
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Concéde, quǽsumus, omnípotens Deus: ut, qui ex mérito nostræ actiónis afflígimur, tuæ grátiæ consolatióne respirémus.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Temporału}
Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Spraw, prosimy Cię, wszechmogący Boże, abyśmy, którzy zasmuceni jesteśmy grzechami naszemi, doznali za łaską Twoją pocieszenia.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Si descendendum sit a choro, concluditur dicendo.
℣. Divínum auxílium ✠ máneat semper nobíscum.
℟. Et cum frátribus nostris abséntibus. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
℣. Pomoc Boża ✠ niech będzie zawsze z nami.
℟. I z nieobecnymi braćmi naszymi. Amen.
|
Incipit
℣. Deus ✠ in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Laus tibi, Dómine, Rex ætérnæ glóriæ.
|
Początek
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Chwała Tobie Panie, Królu wiecznej chwały.
|
Hymnus
Iam lucis orto sídere,
Deum precémur súpplices,
Ut in diúrnis áctibus
Nos servet a nocéntibus.
Linguam refrénans témperet,
Ne litis horror ínsonet:
Visum fovéndo cóntegat,
Ne vanitátes háuriat.
Sint pura cordis íntima,
Absístat et vecórdia;
Carnis terat supérbiam
Potus cibíque párcitas.
Ut, cum dies abscésserit,
Noctémque sors redúxerit,
Mundi per abstinéntiam
Ipsi canámus glóriam.
Deo Patri sit glória,
Eiúsque soli Fílio,
Cum Spíritu Paráclito,
Et nunc et in perpétuum.
Amen.
|
Hymn
Gdy już wzeszła gwiazda światła,
Kornie prośmy Boga,
By w czynnościach dziennych
Zachował nas od szkody.
Niech powściągając miarkuje język,
By nie rozbrzmiewała groza waśni:
Niechaj życzliwie chroni wzrok nasz,
By się nie poił próżnością.
Niech czyste będzie wnętrze serca,
I niech odstąpi nierozum;
Niechaj hardość ciała skruszy
Skąpość napoju i pokarmu.
Abyśmy, gdy dzień przejdzie,
A kolejność znów sprowadzi noc,
Czyści przez wstrzemięźliwość
Śpiewali mu chwałę.
Bogu Ojcu niechaj będzie chwała,
I jedynemu jego Synowi,
Wraz z Duchem Pocieszycielem,
I teraz i na zawsze.
Amen.
|
Psalmi {Laudes:2 Psalmy i antyfony ex Proprio de Tempore}
Ant. Accépit ergo * Iesus panes, et, cum grátias egísset, distríbuit discumbéntibus.
Psalmus 118(1-8) [1]
118:1 (Aleph) Beáti immaculáti in via: * qui ámbulant in lege Dómini.
118:2 Beáti, qui scrutántur testimónia eius: * in toto corde exquírunt eum.
118:3 Non enim qui operántur iniquitátem, * in viis eius ambulavérunt.
118:4 Tu mandásti * mandáta tua custodíri nimis.
118:5 Útinam dirigántur viæ meæ, * ad custodiéndas iustificatiónes tuas!
118:6 Tunc non confúndar, * cum perspéxero in ómnibus mandátis tuis.
118:7 Confitébor tibi in directióne cordis: * in eo quod dídici iudícia iustítiæ tuæ.
118:8 Iustificatiónes tuas custódiam: * non me derelínquas usquequáque.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalmy {Laudes:2 Psalmy i antyfony z Temporału}
Ant. Wziął tedy * Jezus chleby, a dzięki uczyniwszy, rozdał siedzącym.
Psalm 118(1-8) [1]
118:1 (Aleph) Błogosławieni niepokalani w drodze: * którzy chodzą w zakonie Pańskim.
118:2 Błogosławieni, którzy się pilno pytają o świadectwach jego: * szukają go ze wszystkiego serca.
118:3 Ci bowiem, którzy nieprawość czynią, * nie chodzili w drogach jego.
118:4 Tyś rozkazał * aby przykazania twego strzeżono bardzo.
118:5 Daj, Boże, aby się prostowały drogi moje, * ku strzeżeniu usprawiedliwienia twoich.
118:6 Tedy się nie zawstydzę, * gdy wejrzę we wszystkie rozkazania twoje.
118:7 Wyznawać ci będę w prostości serca: * przetóżem się nauczył sądów sprawiedliwości twojéj.
118:8 Sprawiedliwości twoich będę strzedz: * nie opuszczaj mię do końca.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 118(9-16) [2]
118:9 (Beth) In quo córrigit adolescéntior viam suam? * In custodiéndo sermónes tuos.
118:10 In toto corde meo exquisívi te: * ne repéllas me a mandátis tuis.
118:11 In corde meo abscóndi elóquia tua: * ut non peccem tibi.
118:12 Benedíctus es, Dómine: * doce me iustificatiónes tuas.
118:13 In lábiis meis, * pronuntiávi ómnia iudícia oris tui.
118:14 In via testimoniórum tuórum delectátus sum, * sicut in ómnibus divítiis.
118:15 In mandátis tuis exercébor: * et considerábo vias tuas.
118:16 In iustificatiónibus tuis meditábor: * non oblivíscar sermónes tuos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 118(9-16) [2]
118:9 (Beth) Czemże poprawia młody człowiek drogi swojéj? * Gdy zachowa mowy twoje.
118:10 Ze wszystkiego serca mego szukałem ciebie: * nie odpędzaj mię od mandatów twoich.
118:11 W sercu mojem skryłem słowa twoje: * abych nie grzeszył tobie.
118:12 Błogosławionyś jest, Panie: * naucz mię sprawiedliwości twoich.
118:13 Wargami mojemi, * opowiadałem wszystkie sądy ust twoich.
118:14 Kochałem się w drodze świadectw twoich, * jako we wszystkich bogactwach.
118:15 Będę się ćwiczył w rozkazaniach twoich: * i przypatrzę się drogom twoim.
118:16 Będę rozmyślał w sprawiedliwościach twoich: * nie zapomnę mów twoich.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 118(17-24) [3]
118:17 (Ghimel) Retríbue servo tuo, vivífica me: * et custódiam sermónes tuos:
118:18 Revéla óculos meos: * et considerábo mirabília de lege tua.
118:19 Íncola ego sum in terra: * non abscóndas a me mandáta tua.
118:20 Concupívit ánima mea desideráre iustificatiónes tuas, * in omni témpore.
118:21 Increpásti supérbos: * maledícti qui declínant a mandátis tuis.
118:22 Aufer a me oppróbrium, et contémptum: * quia testimónia tua exquisívi.
118:23 Étenim sedérunt príncipes, et advérsum me loquebántur: * servus autem tuus exercebátur in iustificatiónibus tuis.
118:24 Nam et testimónia tua meditátio mea est: * et consílium meum iustificatiónes tuæ.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 118(17-24) [3]
118:17 (Gimel) Uczyń dobrze słudze twemu, ożyw mię: * a będę strzegł mów twoich.
118:18 Odsłoń oczy moje: * a przypatrzę się dziwom zakonu twego.
118:19 Jestem ja gościem na ziemi: * nie kryj przedemną mandatów twoich.
118:20 Pożądała dusza moja, żądać sprawiedliwości twoich, * na każdy czas.
118:21 Zgromiłeś pyszne: * przeklęci, którzy odstępują od mandatów twoich.
118:22 Oddal odemnie pohańbienie i wzgardę: * bom się badał o świadectwach twoich.
118:23 Bo i książęta siadały i przeciwko mnie mówiły: * ale sługa twój ćwiczył się w sprawiedliwościach twoich.
118:24 Bo i świadectwa twoje są rozmyślanie moje: * i sprawiedliwości twoje radą moją.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 118(25-32) [4]
118:25 (Daleth) Adhǽsit paviménto ánima mea: * vivífica me secúndum verbum tuum.
118:26 Vias meas enuntiávi, et exaudísti me: * doce me iustificatiónes tuas.
118:27 Viam iustificatiónum tuárum ínstrue me: * et exercébor in mirabílibus tuis.
118:28 Dormitávit ánima mea præ tǽdio: * confírma me in verbis tuis.
118:29 Viam iniquitátis ámove a me: * et de lege tua miserére mei.
118:30 Viam veritátis elégi: * iudícia tua non sum oblítus.
118:31 Adhǽsi testimóniis tuis, Dómine: * noli me confúndere.
118:32 Viam mandatórum tuórum cucúrri, * cum dilatásti cor meum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Accépit ergo Iesus panes, et, cum grátias egísset, distríbuit discumbéntibus.
|
Psalm 118(25-32) [4]
118:25 (Daleth) Przylgnęła do ziemie dusza moja: * ożyw mię według słowa twego.
118:26 Drogi moje rozpowiedziałem, i wysłuchałeś mię: * naucz mię sprawiedliwości twoich.
118:27 Naucz mię drogi sprawiedliwości twoich: * a będę się ćwiczył w cudach twoich.
118:28 Drzymała dusza moja od tęsknice: * posil mię w słowiech twoich.
118:29 Drogę nieprawości oddal odemnie: * a w zakonie twoim zmiłuj się nademną.
118:30 Obrałem drogę prawdy: * nie zapomniałem sądów twoich.
118:31 Przystałem do sądów twoich, Panie: * nie zawstydzaj mię.
118:32 Bieżałem drogą mandatów twoich, * gdyś rozszerzył serce moje.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wziął tedy Jezus chleby, a dzięki uczyniwszy, rozdał siedzącym.
|
Capitulum Versus {ex Psalterio secundum diem}
1 Tim. 1:17
Regi sæculórum immortáli et invisíbili, soli Deo honor et glória in sǽcula sæculórum. Amen.
℟. Deo grátias.
℣. Exsúrge, Christe, ádiuva nos.
℟. Et líbera nos propter nomen tuum.
|
Kapitulum Wers {z Psałterza według dnia}
1 Tm 1:17
Królowi wieków nieśmiertelnemu, niewidzialnemu, samemu Bogu, cześć i chwała na wieki wieków. Amen.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Powstań, Chryste, wspieraj nas.
℟. I wyzwól nas dla imienia Twego.
|
Orationes
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
« Pater Noster » dicitur secreto usque ad « Et ne nos indúcas in tentatiónem: »
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Dómine Deus omnípotens, qui ad princípium huius diéi nos perveníre fecísti: tua nos hódie salva virtúte; ut in hac die ad nullum declinémus peccátum, sed semper ad tuam iustítiam faciéndam nostra procédant elóquia, dirigántur cogitatiónes et ópera.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy
Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
„Ojcze nasz” cicho do „I nie wódź nas”.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Panie Boże wszechmogący, który bezpiecznie nas doprowadziłeś do początku dnia dzisiejszego: ochraniaj nas dzisiaj Swą mocą; abyśmy się tego dnia nie skłonili do żadnego grzechu, ale zawsze kierowali swoje myśli i uczynki do czynienia twojej sprawiedliwości.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
|
Deinde in Choro legitur Martyrologium, quod laudabiliter fit etiam extra Chorum.
Martyrologium (anticip.)
Tertiodécimo Kaléndas Aprílis Luna vicésima octáva Anno Dómini 2023
In Iudǽa natális sancti Ióachim, patris immaculátæ Vírginis Genitrícis Dei Maríæ, Confessóris. Ipsíus tamen festum ágitur décimo séptimo Kaléndas Septémbris.
In Asia item natális sancti Archíppi, qui beáti Pauli Apóstoli éxstitit commílito, et cuius ipse in Epístola ad Philémonem et ad Colossénses méminit.
In Sýria sanctórum Mártyrum Pauli, Cyrílli, Eugénii et aliórum quátuor.
Eódem die sanctórum Photínæ Samaritánæ, Ioseph et Victóris filiórum, itémque Sebastiáni Ducis, Anatólii, Phótii, Phótidis, Parascéves et Cyríacæ germanárum; qui omnes, Christum conféssi, martýrium sunt assecúti.
Amísi, in Paphlagónia, sanctárum septem mulíerum, scílicet Alexándræ, Cláudiæ, Euphrásiæ, Matrónæ, Iuliánæ, Euphémiæ et Theodósiæ; quæ in fídei confessióne sunt cæsæ, eásque secútæ sunt Derphúta et soror ipsíus.
Apollóniæ sancti Nicétæ Epíscopi, qui, pro sanctárum Imáginum cultu eiéctus in exsílium, illic réddidit spíritum.
In monastério Fontanéllæ, in Gállia, sancti Wulfránni, Epíscopi Senonénsis, qui, relícto Episcopátu, ibídem, clarus miráculis, decéssit e vita.
In Británnia deposítio sancti Cuthbérti, Epíscopi Lindisfarnénsis, qui, a puerítia ad óbitum usque, sanctis opéribus et miraculórum signis effúlsit.
Senis, in Túscia, Beáti Ambrósii, ex Ordine Prædicatórum, sanctitáte, prædicatióne et miráculis clari.
℣. Et álibi aliórum plurimórum sanctórum Mártyrum et Confessórum, atque sanctárum Vírginum.
℟. Deo grátias.
℣. Pretiósa in conspéctu Dómini.
℟. Mors Sanctórum eius.
Sancta María et omnes Sancti intercédant pro nobis ad Dóminum, ut nos mereámur ab eo adiuvári et salvári, qui vivit et regnat in sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Następnie w chórze czyta się Martyrologium, co jest chwalebne także poza chórem.
Martyrologium (anticip.)
Roku Pańskiego 2023
Dnia 20-go marca w Judei pamiątka św. Joachima, Ojca Najświętszej Panny i Matki Boskiej Maryi. Uroczystość na cześć jego obchodzona bywa 16 sierpnia.
W prowincji Azji dzień zgonu św. Archippa. Działał on wspólnie ze św. Pawłem, Apostołem, który o nim wspomina w listach swych do Filemona i Kolosan.
W Syrii św. Pawła, Cyryla i Eugeniusza, Męczenników i czterech towarzyszy.
Tegoż dnia św. Fotyny, samarytanki i jej synów Józefa i Wiktora, również św. Sebastiana, Dowódcy, św. Anatoliusza, Focjusza, Fotysy, Parascewy i Cyriaka, Rodzeństwa, którzy z powodu swej wiary w Chrystusa otrzymali koronę męczeństwa.
W Amizus w Patagonii pamiątka siedmiu św. kobiet: Aleksandry, Klaudii, Eufrazji, Matrony, Julianny, Eufemii i Teodozji, które zostały wymordowane za wyznawanie swej wiary. Ich śladem poszła na śmierć także św. Derfuta ze swą siostrą.
W Apollonii św. Nicetasa, Biskupa, który życie swe zakończył na wygnaniu za to, iż stawał w obronie czci obrazów.
W klasztorze Fontanella św. Wolframa, Biskupa ze Sens, który zrezygnowawszy ze swego Biskupstwa, zakończył życie swe jako Mnich, wsławiony wielu cudami.
W Anglii złożenie zwłok św. Cuthberta z Lindisfarn, Biskupa, który od młodości aż do zgonu świecił czynami cnotliwymi i cudami.
W Sienie w Toskanii św. Ambrożego ze zakonu Kaznodziejów. Świętość jego życia, moc kazań i cuda uczyniły go sławnym.
℣. I gdzie indziej wielu świętych Męczenników i Wyznawców oraz świętych Dziewic.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Cenna jest w oczach Pana.
℟. Śmierć świętych Jego.
Święta Maryja i wszyscy święci niech się wstawiają za nami u Pana, abyśmy zasłużyli na Jego pomoc i zbawienie, który żyje i króluje na wieki wieków.
℟. Amen.
|
℣. Deus in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
℣. Deus in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
℣. Deus in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
« Pater Noster » dicitur secreto usque ad « Et ne nos indúcas in tentatiónem: »
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Réspice in servos tuos, Dómine, et in ópera tua, et dírige fílios eórum.
℟. Et sit splendor Dómini Dei nostri super nos, et ópera mánuum nostrárum dírige super nos, et opus mánuum nostrárum dírige.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Orémus.
Dirígere et sanctificáre, régere et gubernáre dignáre, Dómine Deus, Rex cæli et terræ, hódie corda et córpora nostra, sensus, sermónes et actus nostros in lege tua, et in opéribus mandatórum tuórum: ut hic et in ætérnum, te auxiliánte, salvi et líberi esse mereámur, Salvátor mundi:
Qui vivis et regnas in sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Dies et actus nostros in sua pace dispónat Dóminus omnípotens. Amen.
|
℣. Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
℣. Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
℣. Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
„Ojcze nasz” cicho do „I nie wódź nas”.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
℣. Wejrzyj na sługi Swoje, Panie, i na dzieła Twoje, i prowadź ich dzieci.
℟. I niech jasność Pana Boga naszego będzie nad nami, i prowadź pracę rąk naszych, i dzieła rąk naszych prowadź.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Módlmy się.
Panie Boże, królu nieba i ziemi, racz dzisiaj prowadzić i uświęcać, władać i kierować, serca i ciała nasze, zmysły, słowa i czyny nasze według prawa Twojego, i według przykazań Twoich: abyśmy teraz i w wieczności, przez Ciebie wspierani, zasłużyli na zbawienie i wyzwolenie, Zbawicielu świata:
Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
℟. Amen.
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Dniem i czynami naszymi niech w swoim pokoju rozporządza Pan wszechmogący. Amen.
|
Regula
Ex Régula Sancti Patri Nostri Benedícti. Caput 40: De mensúra potus
Unusquísque próprium habet donum ex Deo, álius sic, álius vero sic; et ídeo cum áliqua scrupulositáte a nobis mensúra victus aliórum constitúitur. Tamen infirmórum contuéntes inbecillitátem, crédimus emínam vini per síngulos suffícere per diem. Quibus autem donat Deus tolerántiam abstinéntiæ, própriam se habitúros mercédem sciant. Quod si aut loci necéssitas vel labor aut ardor æstátis ámplius popóscerit, in arbítrio prióris consístat, consíderans in ómnibus ne subrépat satíetas aut ebríetas. Licet legámus: Vinum omníno monachórum non esse, sed quia nostris tempóribus id mónachis persuadéri non potest, saltim vel hoc consentiámus ut non usque ad satietátem bibámus, sed párcius, quia: Vinum apostatáre facit étiam sapiéntes. Ubi autem necéssitas loci expóscit, ut nec suprascrípta mensúra inveníri possit, sed multo minus aut ex toto nihil, benedícant Deum qui ibi hábitant et non múrmurent, hoc ante ómnia admonéntes, ut absque murmuratiónibus sint.
Extra Chorum etiam laudabiliter dicitur lectio ex S. Regulæ; secus dicitur Lectio brevis.
Lectio brevis {ex Psalterio secundum tempora}
Isa 55:6
Quǽrite Dóminum dum inveníri potest: invocáte eum, dum prope est.
In fine:
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
|
Reguła
Z Reguły Świętego Ojca Naszego Benedykta. Rozdział 40: O mierze napoju.
Każdy z nas „ma swój własny od Pana Boga dar, jeden taki, drugi zaś jaki inszy (I. Kor. 12, 4), i dlatego z pewną bojaźnią miarą pożywienia inszym postanawiamy. Jednak na ułomność niemocnych wzgląd mając, tak rozumiemy, że na każdego przez cały dzień dosyć będzie wina pinta (to jest półtory kwarty), a którym trwałość powściągliwości Bóg dawać raczy, niech wiedzą, że zapłatę własną mieć będą. A jeśli albo miejsce, albo praca, albo gorącość lata potrzebować więcej będzie, na zdaniu przeora to zależy, uważając we wszystkiem, aby się albo jedzenie do sytności, albo pijaństwo nic wkradało. A choć czytamy, że wino żadnym sposobem nie przynależy zakonnikom, ale iż naszych czasów do tego mnichów namówić nie możemy, tedy na to jakożkolwiek zezwalamy, abyśmy go nie pili do sytości, ale skromniej, „bo wino zwodzi i mądre“ (Eccl. 19, 2). A na którem miejscu jest taki niedostatek, że i wyżej opisanej miary mieć nie mogą ale daleko mniejszą, albo zgoła nic, niech błogosławią Pana Boga, którzy tam mieszkają, a niech nie szemrzą. A oto nadewszystko upominamy, aby Bracia bez szemrania byli.
Poza chórem chwalebne jest czytanie z Reguły; inaczej czyta się Czytanie krótkie.
Czytanie krótkie {z Psałterza według okresu}
Iz 55:6
Szukajcie Pana, póki nalezion być może: wzywajcie go, póki jest blisko.
Na zakończenie:
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
|
Conclusio
℣. Adiutórium nóstrum ✠ in nómine Dómini.
℟. Qui fecit cælum et terram.
℣. Benedicite.
℟. Deus.
Benedictio. Dóminus nos benedícat, ✠ et ab omni malo deféndat, * et ad vitam perdúcat ætérnam.
Et fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen
|
Zakończenie
℣. Wspomożenie nasze ✠ w imieniu Pana.
℟. Który stworzył niebo i ziemię.
℣. Błogosław nam.
℟. Boże.
Błogosławieństwo. Niech Pan nas błogosławi, ✠ i broni od wszelkiego zła, i doprowadzi do życia wiecznego.
A dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|
Commemorátio defunctórum
℟.br. Commemorátio ómnium fratrum, familiárum Órdinis nostri, atque benefactórum nostrórum.
℣. Requiéscant in pace.
℟. Amen.
Psalmus 129 [5]
129:1 De profúndis clamávi ad te, Dómine: * Dómine, exáudi vocem meam:
129:2 Fiant aures tuæ intendéntes, * in vocem deprecatiónis meæ.
129:3 Si iniquitátes observáveris, Dómine: * Dómine, quis sustinébit?
129:4 Quia apud te propitiátio est: * et propter legem tuam sustínui te, Dómine.
129:5 Sustínuit ánima mea in verbo eius: * sperávit ánima mea in Dómino.
129:6 A custódia matutína usque ad noctem: * speret Israël in Dómino.
129:7 Quia apud Dóminum misericórdia: * et copiósa apud eum redémptio.
129:8 Et ipse rédimet Israël, * ex ómnibus iniquitátibus eius.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
℣. A porta ínferi.
℟. Érue, Dómine, ánimas eórum.
℣. Requiéscant in pace.
℟. Amen.
℣. Dómine exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
secunda 'Domine, exaudi' omittitur
Orémus.
Deus véniæ largítor et humánæ salútis amátor: quǽsumus cleméntiam tuam: ut nostræ congregatiónis fratres, propínquos et benefactóres, qui ex hoc sǽculo transiérunt, beáta María semper vírgine intercedénte cum ómnibus sanctis tuis ad perpétuæ beatitúdinis consórtium perveníre concédas.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
℣. Réquiem ætérnam dona eis Dómine.
℟. Et lux perpétua lúceat eis.
℣. Requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Wspomnienie zmarłych
℟.br. Wspomnienie wszystkich braci, przyjaciół Zakonu naszego, a także dobroczyńców naszych.
℣. Niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen
Psalm 129 [5]
129:1 Z głębokości wołałem k tobie, Panie: * Panie, wysłuchaj głos mój:
129:2 Niech będą uszy twoje nakłonione, * na głos modlitwy mojéj.
129:3 Jeźli będziesz obaczał nieprawości, Panie: * Panie, któż wydzierży?
129:4 Albowiem u ciebie jest ubłaganie: * i dla zakonu twego czekałem cię, Panie.
129:5 Czekała dusza moja na słowo jego: * nadzieję miała dusza moja w Panu.
129:6 Od straży porannéj aż do nocy: * niechaj nadzieję ma Izrael w Panu.
129:7 Bo u Pana miłosierdzie: * i obfite u niego odkupienie.
129:8 A on odkupi Izraela * ze wszystkich nieprawości jego.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
℣. Od bram piekielnych.
℟. Zabierz, Panie, ich dusze.
℣. Niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
opuścić drugie „Panie, wysłuchaj”
Módlmy się.
Boże, dawco przebaczenia i zbawienia ludzkiego miłośniku: błagamy łaskawości Twojej, abyś braci naszego zgromadzenia, naszych bliskich i dobroczyńców, którzy z tego świata zeszli, za wstawieniem się błogosławionej Marji, zawsze Panny i wszystkich Świętych Twoich, do uczestnictwa w wiecznej szczęśliwości dojść dozwolił.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
℣. Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista niechaj im świeci.
℣. Niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|
Incipit
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Noctem quiétam et finem perféctum concédat nobis Dóminus omnípotens. Amen.
|
Początek
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Noc spokojną i koniec doskonały niech nam da Pan wszechmogący. Amen.
|
Lectio brevis
1 Pet 5:8-9
Fratres: Sóbrii estóte, et vigiláte: quia adversárius vester diábolus tamquam leo rúgiens círcuit, quærens quem dévoret: cui resístite fortes in fide.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
|
Czytanie krótkie
1 P 5:8-9
Bracia: Trzeźwymi bądźcie, a czujcie: boć przeciwnik wasz djabeł jako lew ryczący krąży, szukając, kogoby pożarł: któremu się sprzeciwiajcie mocni w wierze.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
|
℣. Adiutórium nóstrum ✠ in nómine Dómini.
℟. Qui fecit cælum et terram.
Examen conscientiæ vel Pater Noster totum secreto.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Confíteor Deo omnipoténti, beátæ Maríæ semper Vírgini, beáto Michaéli Archángelo, beáto Ioánni Baptístæ, sanctis Apóstolis Petro et Paulo, beáto Patri nostro Benedícto, et ómnibus Sanctis, quia peccávi nimis, cogitatióne, verbo et ópere: percutit sibi pectus mea culpa, mea culpa, mea máxima culpa. Ídeo precor beátam Maríam semper Vírginem, beátum Michaélem Archángelum, beátum Ioánnem Baptístam, sanctos Apóstolos Petrum et Paulum, beátum Patrem nostrum Benedíctum, et omnes Sanctos, oráre pro me ad Dóminum Deum nostrum.
Misereátur nostri omnípotens Deus, et dimíssis peccátis nostris, perdúcat nos ad vitam ætérnam. Amen.
Indulgéntiam, ✠ absolutiónem et remissiónem peccatórum nostrórum tríbuat nobis omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
℣. Wspomożenie nasze ✠ w imieniu Pana.
℟. Który stworzył niebo i ziemię.
Rachunek sumienia lub Ojcze nasz całe po cichu.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
Spowiadam się Bogu wszechmogącemu, Najświętszej Maryi zawsze Dziewicy, świętemu Michałowi Archaniołowi, świętemu Janowi Chrzcicielowi, świętym Apostołom Piotrowi i Pawłowi, Świętemu Ojcu naszemu Benedyktowi, i wszystkim Świętym, że bardzo zgrzeszyłem, myślą, mową i uczynkiem: bijąc się w piersi moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina. Przeto błagam Najświętszą Maryję zawsze Dziewicę, świętego Michała Archanioła, świętego Jana Chrzciciela, świętych Apostołów Piotra i Pawła, Świętego Ojca naszego Benedykta, i wszystkich świętych, o modlitwę za mnie do Pana Boga naszego.
Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący, a odpuściwszy nam grzechy, doprowadzi nas do życia wiecznego. Amen.
Przebaczenia, ✠ rozgrzeszenia i odpuszczenia grzechów naszych, niech nam udzieli Pan wszechmogący i miłosierny. Amen.
|
℣. Convérte nos ✙︎ Deus, salutáris noster.
℟. Et avérte iram tuam a nobis.
℣. Deus ✠ in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Laus tibi, Dómine, Rex ætérnæ glóriæ.
|
℣. Nawróć nas ✙︎ Boże, nasz zbawco.
℟. I odwróć swój gniew od nas.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Chwała Tobie Panie, Królu wiecznej chwały.
|
Psalmus 4 [5]
4:2 Cum invocárem exaudívit me Deus iustítiæ meæ: * in tribulatióne dilatásti mihi.
4:2 Miserére mei, * et exáudi oratiónem meam.
4:3 Fílii hóminum, úsquequo gravi corde? * ut quid dilígitis vanitátem, et quǽritis mendácium?
4:4 Et scitóte quóniam mirificávit Dóminus sanctum suum: * Dóminus exáudiet me cum clamávero ad eum.
4:5 Irascímini, et nolíte peccáre: * quæ dícitis in córdibus vestris, in cubílibus vestris compungímini.
4:6 Sacrificáte sacrifícium iustítiæ, et speráte in Dómino. * Multi dicunt: Quis osténdit nobis bona?
4:7 Signátum est super nos lumen vultus tui, Dómine: * dedísti lætítiam in corde meo.
4:8 A fructu fruménti, vini, et ólei sui * multiplicáti sunt.
4:9 In pace in idípsum * dórmiam, et requiéscam;
4:10 Quóniam tu, Dómine, singuláriter in spe * constituísti me.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 4 [5]
4:2 Kiedym wzywał, wysłuchał mię Bóg sprawiedliwości mojéj: * w uciśnieniu rozprzestrzeniłeś mi.
4:2 Zmiłuj się nademną, * a wysłuchaj modlitwę moję.
4:3 Synowie człowieczy, pókiż ciężkiego serca? * przecz miłujecie marność, i szukacie kłamstwa?
4:4 Wiedzcież, iż dziwnym uczynił Pan świętego swego: * wysłucha mię Pan, gdy zawołam do niego.
4:5 Gniewajcie się, a nie grzeszcie: * co mówicie w sercach waszych, na łóżkach waszych żałujcie.
4:6 Ofiarujcie ofiarę sprawiedliwości, a ufajcie w Panu. * Wiele ich mówią: Któż nam okazał dobra?
4:7 Naznamionowana jest nad nami światłość oblicza twego, Panie: * dałeś wesele w sercu mojem.
4:8 Od urodzaju zboża, wina i oliwy swéj * rozmnożeni są.
4:9 W pokoju pospołu * będę spał i odpoczywał:
4:10 Bo ty, Panie, osobliwie w nadziei * postanowiłeś mię.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 90 [6]
90:1 Qui hábitat in adiutório Altíssimi, * in protectióne Dei cæli commorábitur.
90:2 Dicet Dómino: Suscéptor meus es tu, et refúgium meum: * Deus meus sperábo in eum.
90:3 Quóniam ipse liberávit me de láqueo venántium, * et a verbo áspero.
90:4 Scápulis suis obumbrábit tibi: * et sub pennis eius sperábis.
90:5 Scuto circúmdabit te véritas eius: * non timébis a timóre noctúrno,
90:6 A sagítta volánte in die, a negótio perambulánte in ténebris: * ab incúrsu, et dæmónio meridiáno.
90:7 Cadent a látere tuo mille, et decem míllia a dextris tuis: * ad te autem non appropinquábit.
90:8 Verúmtamen óculis tuis considerábis: * et retributiónem peccatórum vidébis.
90:9 Quóniam tu es, Dómine, spes mea: * Altíssimum posuísti refúgium tuum.
90:10 Non accédet ad te malum: * et flagéllum non appropinquábit tabernáculo tuo.
90:11 Quóniam Ángelis suis mandávit de te: * ut custódiant te in ómnibus viis tuis.
90:12 In mánibus portábunt te: * ne forte offéndas ad lápidem pedem tuum.
90:13 Super áspidem, et basilíscum ambulábis: * et conculcábis leónem et dracónem.
90:14 Quóniam in me sperávit, liberábo eum: * prótegam eum, quóniam cognóvit nomen meum.
90:15 Clamábit ad me, et ego exáudiam eum: * cum ipso sum in tribulatióne: erípiam eum et glorificábo eum.
90:16 Longitúdine diérum replébo eum: * et osténdam illi salutáre meum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 90 [6]
90:1 Kto mieszka w spomożeniu Najwyższego, * w obronie Boga niebieskiego będzie przebywał.
90:2 Rzecze Panu: Obrońca mój, i ucieczka moja jesteś ty: * Bóg mój, w nim będę miał nadzieję.
90:3 Albowiem on mię wyrwał z sidła łowiących, * i od przykrego słowa.
90:4 Plecami swemi okryje cię: * a pod skrzydłami jego nadzieję mieć będziesz.
90:5 Tarczą ogarnie cię prawda jego: * nie ulękniesz się od strachu nocnego.
90:6 Od strzały lecącéj we dnie, od sprawy chodzącéj w ciemności: * od najazdu i od czarta południowego.
90:7 Padnie po boku twoim tysiąc, a dziesięć tysięcy po prawéj stronie twojéj: * a ku tobie się nie przybliży.
90:8 Zaiste oczyma twemi oglądasz: * a ujrzysz odpłatę grzeszników.
90:9 Albowiem ty, Panie, jesteś nadzieja moja: * postawiłeś Najwyższego ucieczką twoją.
90:10 Nie przystąpi do ciebie złe: * i nie przybliży się bicz do przybytku twego.
90:11 Albowiem Aniołom swoim rozkazał o tobie: * aby cię strzegli na wszystkich drogach twoich.
90:12 Na ręku będą cię nosić: * byś snadź nie obraził o kamień nogi twojéj.
90:13 Po źmii i po bazyliszku chodzić będziesz: * i podepczesz lwa i smoka.
90:14 Iż we mnie nadzieję miał, wybawię go: * obronię go, że poznał imię moje.
90:15 Będzie wołał ku mnie, a ja go wysłucham: * z nim jestem w ucisku: wyrwę go i uwielbię go.
90:16 Długością dni napełnię go: * a okażę mu zbawienie moje.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 133 [7]
133:1 Ecce nunc benedícite Dóminum, * omnes servi Dómini:
133:1 Qui statis in domo Dómini, * in átriis domus Dei nostri.
133:2 In nóctibus extóllite manus vestras in sancta, * et benedícite Dóminum.
133:3 Benedícat te Dóminus ex Sion, * qui fecit cælum et terram.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 133 [7]
133:1 Otóż teraz błogosławcie Pana, * wszyscy słudzy Pańscy:
133:1 Którzy stoicie w domu Pańskim, * w sieniach domu Boga naszego.
133:2 W nocy podnoście ręce wasze ku świątnicy, * a błogosławcie Pana.
133:3 Niechaj cię błogosławi Pan z Syonu, * który stworzył niebo i ziemię.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Hymnus
Te lucis ante términum,
Rerum Creátor, póscimus,
Ut sólita cleméntia
Sis præsul ad custódiam.
Procul recédant sómnia,
Et nóctium phantásmata;
Hostémque nóstrum cómprime,
Ne polluántur córpora.
Præsta, Pater omnípotens,
Per Iesum Christum Dóminum,
Qui tecum in perpétuum
Regnat cum Sancto Spíritu.
Amen.
|
Hymn
Ciebie przed zanikiem światła,
Stwórco wszechrzeczy, prosimy,
Abyś według twej miłościwości
Był nam obrońcą i strażą.
Niechaj daleko od nas odstąpią,
Widziadła senne i zjawy nocne;
Powstrzymaj nieprzyjaciela naszego,
By ciała nie uległy zmazaniu.
Udziel nam tego, Ojcze wszechmogący,
Przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego,
Który z Tobą w wieczności,
Króluje z Świętym Duchem.
Amen.
|
Capitulum Responsorium Versus
Ier 14:9
Tu autem in nobis es, Dómine, et nomen sanctum tuum invocátum est super nos: ne derelínquas nos, Dómine, Deus noster.
℟. Deo grátias.
℣. Custódi nos, Dómine, ut pupíllam óculi.
℟. Sub umbra alárum tuárum prótege nos.
|
Kapitulum Responsorium Wers
Jr 14:9
Tyś jest między nami, Panie, a imienia twego wzywano nad nami: nie opuszczajże nas, Panie, nasz Boże.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Strzeż nas Panie, jak źrenicy oka.
℟. Pod cieniem Twych skrzydeł obroń nas.
|
Oratio
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
« Pater Noster » dicitur secreto usque ad « Et ne nos indúcas in tentatiónem: »
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Vísita, quǽsumus, Dómine, habitatiónem istam, et omnes insídias inimíci ab ea lónge repélle: Ángeli tui sancti hábitent in ea, qui nos in pace custódiant; et benedíctio tua sit super nos semper.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy
Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
„Ojcze nasz” cicho do „I nie wódź nas”.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Nawiedź, prosimy Cię, Panie, ten dom, i oddal od niego wszelkie wrogie zasadzki: niech mieszkają w nim Twoi święci Aniołowie i strzegą nas w pokoju; a błogosławieństwo Twoje niech zawsze będzie z nami.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
Benedictio. Benedícat et custódiat nos omnípotens et miséricors Dóminus, ✠ Pater, et Fílius, et Spíritus Sanctus.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
Błogosławieństwo. Niech nas błogosławi i strzeże wszechmogący i miłosierny Pan, ✠ Ojciec, i Syn, i Duch Święty.
℟. Amen.
|
Antiphona finalis B.M.V.
Ave, Regína cælórum,
Ave, Dómina Angelórum:
Salve radix, salve porta,
Ex qua mundo lux est orta:
Gaude, Virgo gloriósa,
Super omnes speciósa,
Vale, o valde decóra,
Et pro nobis Christum exóra.
℣. Dignáre me laudáre te, Virgo sacráta.
℟. Da mihi virtútem contra hostes tuos.
Orémus.
Concéde, miséricors Deus, fragilitáti nostræ præsídium; ut, qui sanctæ Dei Genetrícis memóriam ágimus; intercessiónis eius auxílio, a nostris iniquitátibus resurgámus. Per eúndem Christum Dóminum nóstrum. Amen.
Si descendendum sit a choro, concluditur dicendo.
℣. Divínum auxílium ✠ máneat semper nobíscum.
℟. Et cum frátribus nostris abséntibus. Amen.
|
Antyfona końcowa N.M.P.
Witaj, niebios Królowo,
Witaj, Pani aniołów,
Witaj, Różdżko, witaj Bramo,
Jasność zrodziłaś światu.
Ciesz się, Panno chwalebna,
Ponad wszystkie piękniejsza,
Witaj, o Najśliczniejsza,
Proś Chrystusa za nami.
℣. Dozwól mi chwalić Cię o Pani święta.
℟. Daj mi moc przeciw nieprzyjaciołom Twoim.
Módlmy się.
Udziel nam, prosimy Cię, miłosierny Boże, pomocy w słabościach naszych, abyśmy, którzy świętej Bożej Rodzicielce cześć oddajemy, za jej przyczyną i wstawiennictwem, powstali z nieprawości naszych. Przez tegoż Chrystusa, Pana naszego. Amen.
℣. Pomoc Boża ✠ niech będzie zawsze z nami.
℟. I z nieobecnymi braćmi naszymi. Amen.
|